lukasz

Poprzez zakładkę zatytułowaną „Podniebny kadr” pragnę ukazać z perspektywy lotu ptaka moje miasto – Sieradz, wraz z jego najstarszą i najpiękniejszą dzielnicą – Pragą. To jest niesamowite, kiedy możemy dzisiaj, za niewielkie pieniądze zakupić drona i wzbić się w powietrze, rejestrując „świat z wysoka” – świat, który do niedawna był wręcz niedostępny dla zwykłego „śmiertelnika” (uśmiech). Jako osoba, która interesuje się fotografią od dawien dawna, zawsze chciałem zobaczyć, jak moje miasto wygląda właśnie z tej perspektywy. Niestety, jeszcze kilka lat temu było to trudne do wykonania, gdyż drony były niedostępne. Jedyną możliwością zobaczenia przeze mnie Sieradza z wysoka, było wykupienie lotu samolotem bądź odbycie lotu na motolotni. Moje pragnienie było na tyle duże, że pewnym momencie, w dniu 16 października 2011 r., na taki lot się zdecydowałem. Wybrałem motolotnie z tego względu, że chciałem mieć wokół siebie więcej wolnej przestrzeni przy robieniu zdjęć. Było to dla mnie nie tylko nowe doświadczenia, ale i duże przeżycie, bo musiałem podczas lotu zmierzyć się jeszcze z lękiem wysokości (uśmiech). Na szczęście ta dla mnie niezapomniana podróż odbyła się bezproblemowo i były to dla mnie wówczas pierwsze zdjęcia, które wykonałem z lotu ptaka...

Kilka dni temu zakończyłem publikację swoich wspomnień z 37-dniowej pielgrzymki do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela, którą odbyłem w 2021 roku. Dzisiaj natomiast chciałbym przywołać jakże inną od poprzedniej pielgrzymkę, którą odbyłem w dniach 19–26 października 2019 roku. Była to pielgrzymka do Libanu, kraju św. Charbela i innych libańskich świętych. Liban nazywany też jest przez wielu Ziemią Świętą, bo na niej nauczał także Pan Jezus. Moje wspomnienia z Libanu jeszcze nie były wcześniej publikowane na stronie Sieradz-Praga.pl, dlatego teraz z wielką radością tym, co zobaczyłem, doświadczyłem, chcę się z Wami podzielić. Mam nadzieję, że uda mi się poprzez swoją fotorelację, jeszcze bardziej przybliżyć postać tego niezwykłego i ascetycznego świętego, tak bardzo już znanego, do którego pielgrzymują ludzie z całego świata. Z postacią św. Charbela wiąże się niesamowita historia jego życia, o której dowiecie się, czytając poniższy tekst...

Jest w naszym mieście takie szczególne i wyjątkowe miejsce, w którym możemy doświadczyć ogromnego bogactwa Miłości Bożej. Tym miejscem jest piękna kaplica Miłosierdzia Bożego w kościele pw. Najświętszego Serca Jezusowego. Tutaj, w tym świętym miejscu, każdego dnia, w godzinach od 7:30 do 18:00 odbywa się adoracja Najświętszego Sakramentu. Adorujemy Tego, który chodził drogami Galilei, cierpiał za nas, zmartwychwstał i żyje w niebie. Tego samego, którego ujrzymy w chwale, którego obraz nasyci nas na wieki. Czym jest adoracja? Pięknie pojęcie to zdefiniowała w książce pt. Adoracja Najświętszego Sakramentu źródłem wiary Magda Anioł: „Adorowanie Boga jest zachwytem nad Jego doskonałością, miłosierdziem, pięknem. Jest kochaniem, byciem blisko, dzieleniem się, oddawaniem, zawierzaniem, słuchaniem, ciszą. Ciszą, która mówi wiele, bo jest głosem samego Boga”. Jak pisałem, kościół i kaplica znajdują się tuż obok największej szkoły w Sieradzu. Młodzież wydaje się szczególnie narażona na ataki złego ducha, który sieje zamęt w umyśle młodych ludzi. Najświętszy Sakrament jest wystawiony już od godz. 7:30, a więc nim szkolny dzwonek wezwie uczniów na lekcje. Pan Bóg czeka tam na Ciebie, młody człowieku. Wystarczy, że poświęcisz mu chociaż minutkę swojego czasu. Tylko wstąp do kaplicy i uklęknij przed Jego Obliczem, zaufaj Mu...

CIĄG DALSZY WSPOMNIEŃ Z CAMINO DEL NORTE... I tak oto dobiegają ku końcowi moje wspomnienia z pielgrzymki do grobu św. Jakuba – szlakiem północnym „Del Norte”. Moja przygoda rozpoczęła się w dniu 23 lipca, a dobiegła końca po szczęśliwych 37 dniach w dniu 28 sierpnia 2021 r. Przemierzyłem pieszo 806 km. Tyle liczyła może niełatwa, ale za to piękna droga z Bilbao do Santiago de Compostela, a następnie do Muxii. Do domu przyjechaliśmy po godz. 12:00 i już nieco na spokojnie mogłem więcej opowiedzieć rodzicom o swojej pielgrzymce. Bardzo cieszyłem się, że jestem już z nimi i w swoim domu. Ten sobotni dzień oczywiście jeszcze dla mnie się nie kończył, bo o godz. 15:30 udałem się wytęskniony do moich aniołków: Klarusi i Kacperka, a wieczorem przed godz. 21:00 pojechałem do Konopnicy na apel jasnogórski. Chciałem tego dnia być też z sieradzkimi pielgrzymami, którzy w przedostatnim dniu swojej pielgrzymki mieli nocleg w Konopnicy i zbierali się na uroczystym Apelu Maryjnym. To był też dla mnie piękny moment, gdzie mogłem za wszystko jeszcze raz podziękować, klęcząc przed Najświętszym Sakramentem miłosiernemu Bogu. Chcę dalej kroczyć z Nim przez życie i poznawać Boży świat, chociaż jestem świadom swoich słabości i niestety bolesnych upadków. Jednak wiem, że kiedy pozwalamy zamieszkać w sercu Panu Jezusowi, to wszystko dookoła nas może być inne, piękniejsze i radośniejsze. Musimy jednak pozwolić się jemu prowadzić i bezgranicznie ufać. Nawet, a może szczególnie wtedy, kiedy nasz krzyż bywa czasami ciężki. Drugie moje Camino przeszło właśnie do historii. Pozostały wspomnienia, zdjęcia i filmy, do których będę jeszcze z całą pewnością nie raz wracał. To, co piękne, niech trwa. Bardzo bym pragnął jeszcze kiedyś w niedalekiej przyszłości ponownie wyruszyć na kolejne, trzecie Camino. Tym bardziej że nabrałem nowego doświadczenia i pewności siebie. Wiem, że nawet nie znając języka, można spełniać swoje marzenia, podróżując samemu. Po tej pielgrzymce stałem się takim przykładem (uśmiech). Wiem, że na tej drodze, którą obrałem, nie jestem sam, że kroczy ze mną sam Pan Jezus. Tak mój Jezu! Towarzyszysz mi przez wszystkie dni, abym nie chlubił się nikim innym, jak tylko Tobą. Stawiaj na mojej drodze świętych Kościoła, którzy są dla mnie istnymi i namacalnymi drogowskazami w drodze do Ciebie i nieba....