lukasz

Z inicjatywy Jana Matusiaka i Zofii Neymanowej hejnał Sieradza napisał w lutym 1962 roku Jan Pychyński, dyrektor Szkoły Muzycznej w Kutnie. Posłużył się motywami muzycznymi zawartymi w utworach Cypriana z Sieradza zwanego Bazylikiem, autora pieśni, monodii i kompozycji polifonicznych. Z trzech wersji hejnału, które J. Pychyński opracował, zespół składający się z: Z. Neymanowej, J. Matusiaka, J. Szczeblewskiego i I. Lewickiej wybrał drugą. Hejnał oficjalnie po raz pierwszy wykonano 6 X 1962 roku. Zagrał go Józef Szczeblewski na wieży strażackiej przy Krakowskim Przedmieściu, inaugurując uroczystość 85-lecia Ochotniczej Straży Pożarnej w Sieradzu. Funkcję hejnalisty miejskiego pełnił J. Szczeblewski do 17 VI 1985. W czasie obchodów 850-lecia Sieradza obowiązki trębacza przekazał Kazimierzowi Marciniakowi, kapelmistrzowi strażackiej orkiestry dętej...

Cmentarz wojenny z 1914 roku, położony przy trasie Sieradz-Zduńska Wola po prawej stronie, na skraju lasu przed wsią Stawiszcze. Obejmuje on jedną mogiłę zbiorową. Mogiła ta otoczona jest krawężnikiem i starodrzewem. Spoczywa tu piętnastu żołnierzy niemieckich i jeden rosyjski. Żołnierze niemieccy pochodzili głównie z 349., 354. i 437 Pułku Piechoty. Wszyscy polegli w listopadzie i grudniu 1914 r. w ramach walk w "operacji łódzkiej". Cmentarz w latach 90-tych XX wieku został odnowiony. Pierwotnie nazwiska poległych były umieszczone na betonowych krzyżach...

Tak było 12 lat temu, kiedy małymi kroczkami i przy ogromnej życzliwości i wsparciu ks. dr Tadeusza Miłka, proboszcza parafii wkraczałem w najpiękniejszy świat fotografii sakralnej. Z serca pokornie dziękuję! Zdjęcia z nabożeństwa Drogi Krzyżowej wykonałem 3 kwietnia 2009 roku...

Droga Pani Ito! Wzruszony po lekturze Pani książki "I wszystko w sny odchodzi..." oraz zaproszony, aby – jak to Pani pięknie ujęła – dać własne świadectwo minionemu czasowi, przesyłam fragment wspomnień poświęconych okresowi okupacji niemieckiej w Sieradzu, którą przeżyłem jako dziecko. Jest to część zamierzonej większej całości, opisującej moje życie, wydarzenia, jakie się na nie składały, oraz ludzi, wśród których ono przebiegało. Pani książka dowodzi, że to, co jednostkowe, może znaleźć żywy odzew w odbiorze innych ludzi i poszerzyć nie tylko naszą wiedzę, ale i pobudzić osobistą pamięć. Mam nadzieję, że również mój tekst zachęci innych świadków historii do spisania wspomnień towarzyszących ich życiu. Te właśnie wspomnienia i biografie malują żywy obraz historii naszego miasta, wypełniając barwami miejsca między suchymi datami wydarzeń. Pozdrawiam wszystkich związanych urodzeniem albo zamieszkaniem z Ziemią Sieradzką...