lukasz

"Wszyscy wolelibyśmy, żeby to św. Urszula – tak jak 17 kwietnia 1921 roku, w dniu swoich 56 urodzin – stanęła tutaj, na scenie Teatru Miejskiego w Sieradzu, i sama przemówiła. Dzięki relacjom świadków, słuchaczy jej wystąpień, wiemy, że potrafiła stawać przed dużą publicznością, nawet liczną i elitarną, i przemawiać porywająco, i to w kilkunastu językach. Raz – albo co najmniej raz – przemawiała na zebraniu radnych i dziennikarzy, zwołanym przez burmistrza norweskiego miasta Stavanger w maju 1916 roku. Możemy więc chyba nazwać to nadzwyczajną sesją rady miejskiej. Mówiła o sytuacji Polski, która wówczas cierpiała z powodu przetaczającej się przez nasze ziemie pierwszej wojny światowej, i zachęcała do pomocy moralnej, a także finansowej cierpiącym rodakom. Uradzono wtedy wspólnie powołanie lokalnego Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Swoją działalnością na rzecz Polski – najpierw walczącej o niepodległość, a potem odbudowującej się po ponad 120 latach bezwzględnego wyniszczania przez zaborców – św. Urszula Ledóchowska zasłużyła na tytuł: Matki Niepodległości Polski..." Prelekcja podczas Sesji Rady Miejskiej 15 X 2021 r., w 15. rocznicę ustanowienia św. Urszuli Ledóchowskiej Patronką Miasta Sieradza wygłoszona przez s. Małgorzatę Krupecką SJK.

|WSPOMNIENIA Z MINIONYCH LAT| Pielgrzymkę do Lourdes we Francji odbyłem w dniach 29 maja/4 czerwca 2017 roku. To w Lourdes spotykamy przede wszystkim takich ludzi, którym przyszło dźwigać ciężki Krzyż choroby, cierpienia bądź osamotnienia. Matka Boża podczas swojego trzeciego objawienia 18 lutego 1858 r. powiedziała św. Bernadecie następujące sowa: „Nie obiecuję Ci szczęścia na tym świecie, lecz w innym”. Te słowa Maryja kieruje również i do nas wszystkich – do ludzi żyjących współcześnie . Pomimo trudności, które człowieka tutaj na ziemi spotykają, musimy wierzyć, że Ci, którzy się smucą i cierpią, będą kiedyś szczęśliwi. Może nie na tym świecie, gdzie panuje tak wiele zła, cierpienia, nienawiści i obojętności względem drugiego człowieka, lecz w innym. Prawdziwego szczęścia zaznamy dopiero po tej drugiej stronie, bo to ziemskie życie jest tylko przemijające...

|WSPOMNIENIA Z MINIONYCH LAT| Jeśli chcielibyście zobaczyć jak sieradzka Praga wyglądała w zimowej scenerii, to zapraszam do galerii. Zdjęcia podczas spaceru wykonałem 8 grudnia 2012 roku...

[...]Spacer po cmentarzu Powązkowskim trwał kilka godzin i chociaż byłem tu już drugi raz, wciąż odczuwałem zachwyt nad jego pięknem i pełną dostojeństwa ciszą. Żeby zrozumieć taki cmentarz, potrzebna jest właśnie cisza i brak pośpiechu. Spacerując między alejkami, mogłem ponownie przyglądać się nagrobkom, tym bardziej okazałym i tym skromniejszym. Na wielu znajdowałem wymowne i często wzruszające inskrypcje, które żyjący kazali umieścić na pomnikach swoich bliskich zmarłych. Może się człowiekowi łza zakręcić w oku. Ile tam bólu po stracie najbliższych, szczególnie gdy rodzic musi pożegnać i pochować ukochane dziecko. Każdy zresztą grób to inna historia człowieka, którą zna jedynie Pan Bóg. Na cmentarzu czas się jakby zatrzymuje, zmusza człowieka do refleksji na temat własnego przemijającego życia i tego, dokąd zmierzamy. Nieraz sobie myślę, czym jest to nasze krótkie ziemskie życie w porównaniu z tym, co nas czeka w wieczności… A ile dusz ludzkich już za życia skazuje się na potępienie, odrzucając Boże przykazania. Dzisiejszy „postępowy” świat nieustannie i z nienawiścią odrzuca Chrystusowy krzyż. Zapraszam do obejrzenia 208 zdjęć, które wykonałem w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia (26 grudnia 2021 roku) na Starych Powązkach w Warszawie...