lukasz

Dzień po dniu, tydzień po tygodniu – i zanim się człowiek obejrzy, mija kolejny miesiąc życia. Jak zostanie ono przeżyte, zależy tylko i wyłącznie od nas samych. Kierunek, jaki obierzemy i którym podążymy, będzie decydował o naszym życiu wiecznym. Dlatego konieczna jest nieustanna praca nad sobą i trwanie przy Bogu. Ten rok nie jest dla mnie łatwy, bo wciąż muszę mierzyć się z wieloma problemami rodzinnymi, które spiętrzyły się na mojej drodze. Jednak trzeba kroczyć dalej i z optymizmem oraz wiarą patrzeć w przyszłość. Zanim jednak przejdę do wspomnień związanych z pielgrzymką do La Salette we Francji, którą odbyłem w dniach 18-23 września 2018 roku, chciałbym po raz kolejny pochwalić się swoimi dziećmi, które noszę w sercu zawsze, gdziekolwiek jestem i dokądkolwiek się udaję. Nie ma słów, by opisać, jak bardzo was kocham i jak bardzo jestem z was dumny, moje małe aniołki, toteż żadne słowa nie opiszą wdzięczności wobec Pana Boga za to, jakimi „urwiskami” mnie obdarował (uśmiech)...

Po zwiedzeniu kaplicy i możliwości indywidualnej modlitwy udaliśmy się na drugą stronę ulicy, gdzie miejscowy ksiądz w specjalnej sali przedstawił nam historię tych objawień. Następnie po zabraniu wszystkich bagaży z hotelu udaliśmy się w dalszą drogę. Kolejnym naszym przystankiem w drodze do La Salette była miejscowość Taizé, gdzie działa założona w 1940 roku przez brata Rogera Międzynarodowa Wspólnota Ekumeniczna. Brat Roger uczynił ekumenizm jednym z celów własnego życia i całej wspólnoty. Na spotkaniach Taizé razem modlą się prawosławni, unici czy protestanci. Młodzi z wszystkich wyznań chrześcijańskich jednoczą się w modlitwie, śpiewie, medytacji oraz w czasie wspólnych zabaw, pracy i rozmów. Tu nie ma miejsca na pytania o to, co dzieli, ważne jest to, co łączy i co można zrobić, żeby przezwyciężyć dzielące nas różnice. Ekumenizm jest tym, co przyciąga młodych ludzi z całego świata do Wspólnoty z Taizé. Gdyśmy przyjechali na miejsce, czekał na nas brat Maciej, jeden z czterech polskich braci posługujących we Wspólnocie w Taizé. Dla mnie była to druga wizyta w tym miejscu. Pierwszy raz byłem w Taizé 11 lat wcześniej, w 2007 roku, i cieszył mnie ten ponowny pobyt...

AKTUALIZACJA! Spacerując alejkami „starego” cmentarza parafialnego w Sieradzu, mamy okazję zatrzymać się na chwilę przy grobach osób szczególnie zasłużonych, które poprzez  swoje życie i działalność na trwałe zapisały się w sercach mieszkańców naszego miasta. W najstarszej części cmentarza, niedaleko grobowca sieradzkich księży, zwraca uwagę rządek jednakowych kształtem i wystrojem grobów Sióstr Urszulanek. Tutaj chciałbym się dziś nieco dłużej zatrzymać i zaproponować Państwu wspomnienie o wybitnie uzdolnionej i wykształconej siostrze Natalii Magdalenie Hekker, która swoją ziemską wędrówkę zakończyła w 1984 roku w Zgromadzeniu Sióstr Urszulanek SJK w Sieradzu. Zapraszam wszystkich, którym bliskie jest nasze miasto i piękne postacie z jego dalszej i bliższej przeszłości, do przeczytania artykułu napisanego w 1992 roku przez p. Jolantę Ruszkowską, żonę p. Andrzeja Ruszkowskiego, założyciela kwartalnika „Na Sieradzkich Szlakach”, w którym to czasopiśmie artykuł był zamieszczony...

Od czasu rewitalizacji sieradzkiej Pragi minęło już kilka ładnych lat. W tym czasie wykonałem nieco zdjęć, które doskonale ukazują metamorfozę tego miejsca. Raz na jakiś czas lubię w towarzystwie mojego nieocenionego kompana – aparatu fotograficznego – udać się na krótki spacer po mojej okolicy. Sprzyja temu szczególnie wiosna. To pora roku, na którą chyba wszyscy czekamy: robi się ciepło, dni są coraz dłuższe, przyroda budzi się do życia. Jednocześnie świat staje się bardzo kolorowy: drzewa i krzewy zaczynają kwitnąć, a łąki i trawniki pokrywają się kwiatami. Tym razem wybrałem się na pobliski plac zabaw, który znajduje się na ul. Stawowej, tuż przy zbiorniku retencyjnym, któremu chcę poświęcić niniejszy wpis...