2022 – Cmentarz ewangelicko-augsburski w Łodzi

Poznaję Boży świat / 2020 – Francja, Lourdes. Dzień 3. Wyjście w góry
28 września 2023
2023 – Odpust Matki Bożej Różańcowej w klasztorze Sióstr Urszulanek SJK w Sieradzu
8 października 2023
Udostępnij to:

Sieradz, 3 października 2023

 

„O Panie, ożyw mnie i dobądź z głębin ziemi” (Ps 7,11).

Za oknem już od kilku dni mamy piękną, kalendarzową jesień. Jest ona szczególną porą roku w odróżnieniu od wiosny, która symbolizuje w życiu człowieka młodość, albo lata, które jest symbolem dojrzałości. Jesień jest takim czasem w roku, który stanowi w życiu człowieka o przemijaniu. Jest to dla mnie bardzo nostalgiczna pora roku, którą bardzo lubię. Pomimo że dzień staje się już krótszy, to mogę mieć nieco więcej czasu na obróbkę zdjęć, które wykonałem we wcześniejszych latach, a których jeszcze nie opublikowałem na stronie Sieradz-Praga.pl. Takimi zdjęciami, które dzisiaj chciałbym zaprezentować, są zdjęcia wykonane 28 października 2022 roku na cmentarzu ewangelicko-augsburskim znajdującym się w kompleksie starego cmentarzu w Łodzi. Ten ogromny cmentarz został założony w 1855 roku i znajduje się przy zbiegu ulic Ogrodowej i Srebrzyńskiej. Jest zaliczany do najcenniejszych nekropolii w skali kraju. Ciekawe jest również to, że na łódzkim starym cmentarzu znajdują się trzy sąsiadujące ze sobą cmentarze różnych wyznań:
– cmentarz katolicki, zajmujący obszar 11 ha,
– cmentarz ewangelicko-augsburski, 9 ha,
– cmentarz prawosławny, obejmujący niecały 1 ha.

Cmentarz ewangelicko-augsburski widziany z lotu ptaka. Cmentarz należy do zespołu starego cmentarza przy ul. Ogrodowej zwanego „Łódzkimi Powązkami”. Jest doskonałym przykładem dawnej wielokulturowości Łodzi.
Cmentarz odwiedziłem na kilka dni przed dniem Wszystkich Świętych 28 października 2022 roku. Cmentarz ewangelicko-augsburski jest niezwykły. Warto koniecznie go zobaczyć.

Ze względu na wielkość całego cmentarza zdecydowałem się, że swój fotoreportaż wykonam tylko na cmentarzu ewangelicko-augsburskim, na którym spoczywają m.in. twórcy dawnej potęgi Łodzi przemysłowej, fabrykanci, przedsiębiorcy, kupcy i mieszczanie zasłużeni dla rozwoju i kultury Łodzi. Pozostałe dwa cmentarze zostawiłem sobie na inny czas. Kto wie, może jeden z nich odwiedzę jeszcze w tym roku. Wszystko zależy od moich obowiązków zawodowych, rodzinnych, no i oczywiście od pogody, która musi być wręcz idealna (uśmiech).

Historia powstania cmentarza sięga połowy XIX wieku i była odpowiedzią na rosnącą liczbę ludności wyznania ewangelicko-augsburskiego. Nekropolia powstała w 1856 roku, kiedy pierwszy cmentarz ewangelicki ulokowany w centrum miasta został przepełniony. Wiadomo jednak, że w 1852 roku na tym terenie dokonywano pochówku zmarłych w wyniku epidemii cholery. Cmentarz ewangelicki, obok cmentarza prawosławnego i katolickiego, należał do jednego dużego zespołu. Powiększany kilkakrotnie, dopiero w latach 90. XIX w. osiągnął ostateczny kształt.

Na cmentarzu ewangelicko-augsburskim można zobaczyć wiele niezwykłych i pięknych grobów mówiących o żyjących dawniej w Łodzi wielkich rodach. Jednym z najbardziej charakterystycznych nagrobków tego cmentarza jest z całą pewnością ogromna kaplica Karola Scheiblera, który był twórcą wielkiego imperium przemysłowego w Łodzi. Nie sposób jej nie zobaczyć. Niestety kaplica, albo raczej mauzoleum podczas mojego pobytu na cmentarzu było ogrodzone i ze względu na prowadzone gruntowne prace remontowe, nie można było wejść do środka. Jednak wierzę, że w przyszłości będzie taka okazja, żebym ten niezwykły grobowiec zobaczył również od środka.

Kaplica rodziny Scheiblerów została ukończona w 1888 roku według projektu Edwarda Lilpopa i Józefa Dziekońskiego. Jest jednym z największych dzieł architektury cmentarnej na świecie oraz świadectwem bezprecedensowego w skali światowej rozwoju Łodzi w XIX wieku.
Mauzoleum małżonków Moenke. Powstało w 1884 roku według projektu Otto Gehliga i kryje szczątki Teresy z Anstadtów Moenke zmarłej w 1884 roku (córki Karola Anstadta) i jej męża Roberta (zm. 1885). Ma formę wzorowaną na antycznej świątyni z tympanonem zwieńczonym krzyżem i ozdobionym wyobrażeniem małżeńskich obrączek.
Grobowiec Sophie Biedermann jest jednym z najpiękniejszych nagrobków na cmentarzu ewangelicko-augsburskim. Ozdobiony jest rzeźbą anioła o rysach Sophie, zmarłej w wieku 27 lat żony łódzkiego przemysłowca Adolfa Biedermanna, pochylającej się nad dwojgiem swoich małych dzieci zbliżających się do przepaści.
Ta niezwykła i jakże wymowna rzeźba widziana z innej perspektywy. Została wykonana z białego karraryjskiego marmuru w rzymskiej pracowni rzeźbiarskiej Otto Lessinga w 1898 roku.
Grób małego dziecka śpiącego na poduszce. Przysypany ziemią i obrośnięty bluszczem, został odkryty w 2006 roku przy porządkowaniu cmentarza. Grób pochodzi z 1909 roku, został wykonany z trawertynu. Spoczywa w nim 4-letni Gustaw Pietlich.
Grobowiec Juliusza Kunitzera – właściciela Widzewskiej Manufaktury oraz Fabryki Nici, zamordowanego 30 września 1905 roku dwoma strzałami z rewolweru
Grobowiec Heinricha Federa (1841–1910) – łódzkiego fabrykanta, założyciela przędzalni bawełny
Grobowiec Adolfa Gehliga – łódzkiego browarnika z XIX wieku
Grób dr. Karola Jonschera (1850–1907) – zasłużonego dla Łodzi lekarza i społecznika
Grobowiec Gustawa Jana Lorentza (1839–1905) – znanego łódzkiego kupca i przemysłowca
Aniołowie są posłańcami Boga!
Pamiętaj, że i ty masz Anioła Stróża – swojego prawdziwego przyjaciela, którego Bóg wyznaczył, by Cię strzegł w czasie drogi i doprowadził do nieba
„Aby dojść do nieba, trzeba oderwać się od ziemi” – św. Teresa z Los Andes, pierwsza chilijska święta Kościoła katolickiego
Na cmentarzu można było spotkać młodzież z okolicznych szkół, która porządkowała groby. Inicjatywa godna pochwały!

Kilkugodzinny spacer alejkami cmentarza wśród pięknie osadzonych drzew był dla mnie prawdziwym nostalgicznym przeżyciem. Czas, który wybrałem, był idealny do takiego spaceru. Złociste i mieniące się kolorami liście drzew dodawały dodatkowego i niezwykłego uroku chwilom dalszego „przemijania”.

Wszystkie groby znajdujące się na cmentarzach, które nawiedzamy, są wyrazem naszej pamięci i szacunku wobec tych, których kochaliśmy i znaliśmy. Przypominamy sobie często wtedy nie tylko o ich codziennym życiu, które wiedli na ziemi i które już dobiegło końca, ale również o honorze, szlachetności, pracowitości i patriotyzmie…

Groby są znakiem, że każdy z nas bez wyjątku umrze, ale umieszczony na nich krzyż przypomina nam, że wierzymy w Zmartwychwstanie. To dzięki śmierci Pana Jezusa na krzyżu możemy żyć wiecznie, bo to wtedy Pan Jezus, umierając na krzyżu, pokonał śmierć. Śmierć bliskich jest dla nas smutnym wydarzeniem, lękamy się również własnej śmierci, ale dzięki Jezusowi nie oznacza ona końca, lecz staje się początkiem nowego życia. W chwili śmierci nasze życie zmienia formę – przez bramę śmierci człowiek przechodzi do Boga, do wieczności. A tam mamy przygotowane miejsce.

Łukasz Piotrowski

 

Zapraszam do obejrzenia 218 zdjęć, które wykonałem na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Łodzi w dniu 28 października 2022 roku

 

 

***

Ponadto zapraszam do obejrzenia fotorelacji z:

Udostępnij to: