Znani sieradzanie / Doktor Aleksander Murzynowski (1847-1922)

Poznaję Boży świat / 2012 – Hiszpania, Camino Francés. Dzień 27 – Santiago de Compostela
22 maja 2021
2021 – Wprowadzenie relikwii św. Królowej Jadwigi do Bazyliki Mniejszej w Sieradzu
29 maja 2021
Udostępnij to:

Sieradz, 9 maja 2019

Urodził się 31 maja 1847 roku w Szostakach w guberni siedleckiej, zmarł 24 stycznia 1922 roku w Sieradzu. Lekarz.

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Pieczętował się jednym z najstarszych herbów, herbem Ogoṅczyk . Kształcił się w gimnazjum lubelskim, gdzie zastał go wybuch Powstania Styczniowego. Jako 16-letni uczeń wstąpił do partii powstańczej i w jednej z potyczek dostał się do niewoli. Szczęśliwie wydostał się z więzienia za pośrednictwem żony rosyjskiego dowódcy – Pileckiej, której był siostrzeńcem.

Po ukończeniu gimnazjum wstąpił na Wydział Medyczny ówczesnej Szkoły Głównej w Warszawie, a po jej ukończeniu kontynuował studia na rosyjskim uniwersytecie w Warszawie, kończąc je w roku 1873. Obrał sobie jako specjalność chirurgię. W 1875 roku ożenił się w Warszawie z Filipiną Szymaṅską (córką mera Radomia). Mieszkali na warszawskiej Starówce.  Po pewnym czasie doktor Murzynowski opuścił Warszawę i podjął pracę na stanowisku ordynatora szpitala św. Władysława w Opocznie. W 1882 roku przeniósł się do Sieradza, gdzie został naczelnym lekarzem w szpitalu św. Józefa i jednocześnie lekarzem więziennym.

Aleksander Murzynowski poczuwał się do obowiązku pracy społecznej dla środowiska, w którym przyszło mu żyć i pracować. Roztoczył opiekę nad chórem „Lutnia”, przy którym zorganizował zespół teatralny i sam w nim występował. Powołał Towarzystwo Kredytowe Wzajemnej Pomocy „Dźwignia”. W latach osiemdziesiątych XIX wieku podjął myśl utworzenia w Sieradzu Towarzystwa Wioślarskiego. Z jego inicjatywy zbudowano w 1898 roku na palach nad Wartą drewnianą przystań wodną, w której w noc Kupały przy śpiewie „Lutni” sieradzanie uroczyście obchodzili tradycyjne „sobótki”. Był członkiem zarządu utworzonego w 1902 roku Sieradzkiego Towarzystwa Muzycznego. W dniu 28 lipca 1906 wybrano go też do zarządu sieradzkiego koła Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

W latach 1898–1904 Aleksander Murzynowski był naczelnikiem straży pożarnej. Już w roku 1897 otrzymał od gubernatora kaliskiego Michała Daragana zezwolenie na założenie orkiestry strażackiej. W następnym roku z własnej kiesy wyłożył  831 rubli 35 kopiejek na zakup 14 instrumentów dętych, które sprowadził z Warszawy ze słynnej warszawskiej firmy Kruszewskiego. Ofiarność oraz poczucie społecznego obowiązku doktora przejawiły się również w tym, że sprowadził z zakładu opiekuṅczego w Warszawie 12 chłopców w wieku 10–12 lat. Utrzymywał ich i opłacał pobieraną przez nich naukę rzemiosła u miejscowych majstrów pod warunkiem jednak, że będą należeli do orkiestry strażackiej. Sam Murzynowski świetnie grał na wiolonczeli, a jego córka Waleria akompaniowala mu na fortepianie, który wielokrotnie był przenoszony do sali teatralnej celem uświetnienia odbywających się tam imprez. W 1898 roku doktor Murzynowski założył kasę emerytalną Orkiestry w celu ulżenia trudnej sytuacji materialne emerytowanym członkom.

Aleksander Murzynowski mieszkał w domu przy ul. Warszawskiej 14. W jego mieszkaniu znajdowały się zabytkowe cenne obrazy, bogaty księgozbiór w postaci książek, albumów, prac naukowych, nut, map i encyklopedii, w większości w skórzanej eleganckiej oprawie, zabytki archeologiczne oraz niezwykle cenna kolekcja numizmatów licząca 3 tysiące monet i uznana przez fachowców za drugą najbardziej liczącą się w kraju. Zawierucha wojenna i ewakuacja z rozkazu władzy cesarskiej do Rosji jako lekarza wojskowego sprawiły, że doktor Murzynowski został zmobilizowany w 1915 roku do armii cesarskiej na Kaukazie (miasto Miedwieżeṅsk, gubernia stawropolska – obecnie Kujbyszew). Przebywał tam kilka lat wraz z całą rodziną. Tam właśnie zmarła (po 40 latach pożycia małżeṅskiego) i tam została pochowana jego ukochana żona Filipina z d. Szymaṅska. Za swoje zasługi zawodowe doktor Murzynowski został odznaczony w 1896 roku medalem srebrnym przez cara Aleksandra III. Następnie w roku 1897 orderem św. Anny III stopnia za wysługę lat. W styczniu 1889 roku otrzymał order św. Stanisława II stopnia za wieloletnie pełnienie funkcji lekarza więzienia sieradzkiego.

Doktor Aleksander Murzynowski jako zdolny i wszechstronnie wykształcony lekarz cieszył się ogromnym wzięciem i zaufaniem chorych, jak również całego społeczeṅstwa sieradzkiego.

Źródło: Urszula Szczepańska, prawnuczka dr. Aleksandra Murzynowskiego, zamieszkała we Florencji

 

======================================================================================

Aleksander Murzynowski (czwarty z lewej) z personelem i pacjentami szpitala im. Św. Józefa w Sieradzu, arch. Urszuli Szczepańskiej

 

***

Zobacz także:

Udostępnij to: