Aforyzmy świętych i błogosławionych Kościoła katolickiego

„Uczyń Mszę Świętą centrum swojego życia. Przychodź na to spotkanie z Jezusem jak najczęściej, nawet codziennie. To jedyna droga do prawdziwej miłości, bo to spotkanie z miłością samą – Jezusem, twoim Przyjacielem – który najlepiej zna twoje serce i wypełni je potrzebnymi darami” (św. Gemma Galgani).

„Dopiero w niebie zrozumiemy wszystko to, co Pan dla nas czyni” (św. Maria Maravillas od Jezusa).

„Niezapomnianym spotkaniem z Panem Jezusem jest bez wątpienia Pierwsza Komunia Święta – dzień, który wspomina się jako jeden z najpiękniejszych w życiu” (papież św. Jan Paweł II).

„Mieć Ciebie w sercu, Ciebie, mój Boże, posiadać — oto szczyt szczęścia dla duszy na tym wygnaniu!” (bł. Maria Kandyda od Eucharystii).

A Kościół trwa mimo prześladowań, owszem, dzięki nim jeszcze bardziej się wzmacniał, ci zaś, którzy go prześladowali, zresztą i których on prześladował, przemijali. Czytamy w ewangelii św. Mateusza (21,44): „Kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go”. Kościoła nie zniszczą także błędy. Przeciwnie. Im bardziej błędy się mnożą, tym wspanialej jaśnieje prawda (św. Tomasz z Akwinu).

„Niech się nie lęka zbliżyć do mnie grzesznik. Palą Mnie płomienie Miłosierdzia, które chcę wylać na dusze ludzkie. O, jaki Mi ból sprawiają, kiedy ich przyjąć nie chcą” (Jezus do św. Siostry Faustyny, Dz. 1074).

„Ojczyzno moja kochana, Polsko, Bóg Cię wywyższa i wyszczególnia, ale umiej być wdzięczna” (papież św. Jan Paweł II).

„Niech ci Maryja przemieni w radość wszystkie cierpienia. Ona przychodzi, ilekroć Jej pomocy potrzebuję” (św. Ojciec Pio).

„Bóg jest radością, radość jest modlitwą. Radość jest oznaką hojności. Kiedy jesteś pełen radości, poruszasz się szybciej i pragniesz dzielić się dobrem ze wszystkimi. Radość jest znakiem jedności z Bogiem – znakiem Bożej obecności” (św. Matka Teresa z Kalkuty).

„Przez śmierć tracimy ten świat, ale zyskujemy raj. Życie doczesne gaśnie, ale życie wieczne się zaczyna” (św. Augustyn z Hippony).

„Jeśli naprawdę chcesz kochać Jezusa, najpierw naucz się cierpieć, ponieważ cierpienie nauczy cię kochać” (św. Gemma Galgani).

„Dziecko jest najpiękniejszym darem dla rodziny, dla narodu. Nigdy nie odrzucajmy tego daru Boga” (papież św. Jan Paweł II).

„Drzewo Miłości rośnie jedynie na ziemi pokory” (św. Katarzyna ze Sieny).

„Powołanie to skarb dla osoby powołanej i całego Kościoła” (ks. Józef Małysiak SDS, Sługa Boży).

„Lourdes jest miejscem jedności, nadziei i nawrócenia” (papież Benedykt XVI).

„Życie to czas, który został nam podarowany i w którym każdy z nas staje wobec wyzwania, jakie niesie samo życie: to wyzwanie polega na znalezieniu swojego celu, przeznaczenia i na walce o nie” (papież św. Jan Paweł II).

„Wskaż mi, Panie, drogę swoją, bym postępował w prawdzie Twojej; Spraw, by serce moje jednego tylko pragnęło, bojaźni imienia Twego!” (Ps 96,11).

„Panie, daj nam świętych kapłanów. Ty sam ich utrzymuj w świętości. O Boski i Najwyższy Kapłanie, niech moc miłosierdzia Twego towarzyszy im wszędzie i chroni ich od zasadzek i sideł diabelskich, które ustawicznie zastawia na dusze kapłana. Niechaj moc miłosierdzia Twego, o Panie, kruszy i w niwecz obraca wszystko to, co by mogło przyćmić świętość kapłana, bo Ty wszystko możesz” (Dzienniczek św. Siostry Faustyny, 1052).

„W rodzinie istnieje najcudowniejsza i najściślejsza współpraca człowieka z Bogiem: dwie osoby ludzkie, stworzone na obraz i podobieństwo Boże, są powołane nie tylko do wielkiego zadania kontynuowania i przedłużania stwórczego dzieła, dając życie fizyczne nowym stworzeniom, ale również do bardziej szlachetniejszej roli, która udoskonala pierwszą, tzn. do cywilizowanego i chrześcijańskiego wychowania potomstwa” (papież św. Jan XXIII).

„Mój Ojcze, powierzam się Tobie. Uczyń ze mną, co zechcesz. Cokolwiek uczynisz ze mną, dziękuję Ci. Jestem gotów na wszystko, przyjmuję wszystko, aby Twoja wola spełniała się we mnie i we wszystkich Twoich stworzeniach. Nie pragnę nic więcej, mój Boże. W Twoje ręce powierzam ducha mego z całą miłością mego serca. Kocham Cię i miłość przynagla mnie, by oddać się całkowicie w Twoje ręce, z nieskończoną ufnością, bo Ty jesteś moim Ojcem” (św. Karol de Foucauld).

„Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie. Na swoją miłość, która trwa od wieków” (Ps 25).

„Nic nie wyraża większej miłości jak Eucharystia. Bóg jest w nas, a my w Nim. Czyż nie jest to niebo na ziemi?” (św. Elżbieta od Trójcy Świętej).

„Oby Hostia święta trwała w moim sercu jak w monstrancji! Moja dusza drży, aby Ją posiąść na zawsze, na zawsze. Czasem czuję się pełna Jezusa, zatapiam się w Nim i pragnę nieba, gdzie będziemy już na wieki przechadzać się razem po wieczystych łąkach. Przyzywam Go do serca i szepczę: “Boże mój, błagam, pociągnij mnie do siebie” (bł. Maria Kandyda od Eucharystii).

„Wiara to łaska od Boga nam dana. My sobie wiary dać nie możemy, ale o wiarę możemy prosić, błagać: Wierzę Panie, ale wzmocnij wiarę moją!” (św. Urszula Ledóchowska).

“Kiedy wybije nasza ostatnia godzina, ustanie bicie naszego serca, wszystko się dla nas skończy, a więc i czas naszego zasługiwania i niezasługiwania. Takich jakimi jesteśmy, spotka nas śmierć i tacy staniemy przed Chrystusem, Sędzią. Nasze błagalne wołania, nasze łzy, nasze akty żalu, które jeszcze na ziemi zdobyłyby serce Boga, mogłyby z nas, grzeszników, uczynić – przy pomocy sakramentów – ludzi świętych; ale w owym momencie nie będą miały żadnej wartości; czas miłosierdzia minie i rozpocznie się czas sprawiedliwości” (św. Ojciec Pio).

„Kiedy cierpisz, patrz na Jezusa. On kocha cię czule, bo uczestniczysz w Jego Krzyżu” (św. Teresa od Jezusa z Los Andes).

„Trzeba nam zatem głosić to Imię, aby świeciło, a nie pozostawało w ukryciu” (św. Bernardyn ze Sieny).

„Im dalej jesteś od Boga, tym bardziej jesteś niewolnikiem diabła” (ks. Dolindo Ruotolo, Sługa Boży).

„Życie nasze to podróż po wzburzonych wodach oceanu, pośród ciemności nocy; wiara to latarnia morska, co nam drogę do portu wiecznej szczęśliwości ukazuje” (bł. Honorat Koźmiński).

„Śmierć, której ludzie się boją, to jest odłączenie duszy od ciała, natomiast śmierć, której ludzie się nie boją, a bać powinni, to jest odłączenie od Boga” (św. Augustyn z Hippony).

„Ufam wszakże Chrystusowi, bo On zna moje serce. Dlatego powiadam: nieszczęsny człowiek, który ufa tylko ludziom, a nie Chrystusowi. Czy chcesz, czy nie chcesz, ludzie cię opuszczą, a Chrystus pozostanie wierny i niezawodny. On naprawdę o wszystko się troszczy, dlatego nieustannie Mu dziękujmy” (św. Jan Boży).

„Pan moją siłą, moją twierdzą, moją ucieczką w dniu ucisku” (Jr 16,19).

„Wiara w Ukrzyżowanego – wiara żywa, złączona z oddaniem się jest dla nas bramą do życia i początkiem przyszłej chwały” (św. Teresa Benedykta od Krzyża, Edyta Stein).

„Jesteśmy na tym świecie, niczym we mgle, ale wiara jest wichrem, który rozprasza tę mgłę i sprawia, że nad naszą duszą jaśnieje piękne słońce” (św. Jan Maria Vianney z Ars).

„Jezus niech Cię pocieszy i błogosławi” (św. Ojciec Pio).

„Ten, kto pokłada ufność w Bogu, będzie zawsze otoczony specjalną opieką” (św. Wincenty à Paulo).

„Kochajcie to, co Maryi jest miłe, a więc kochajcie różaniec. Nie tylko odmawiajcie różaniec słowem, ale odmawiajcie go życiem całym, wprowadzając w życie cnoty Maryi, jakie w tajemnicach różańcowych nam są przedstawione” (św. Urszula Ledóchowska).

„Droga Krzyżowa to ta, która prowadzi do Boga” (św. Jan Bosko).

„Kapłaństwo jest umiłowaniem Serca Jezusa. Kiedy spotykacie kapłana, zawsze myślcie o Jezusie” (św. Jan Maria Vianney z Ars).

„Być wolnym to żyć zgodnie z własnym sumieniem” (bł. ks. Jerzy Popiełuszko).

„Diabeł goni za hałasem, Chrystus szuka ciszy” (św. Ambroży z Mediolanu).

„Radość i pokój serca to bezsprzeczny dowód na działanie Bożego Miłosierdzia” (papież św. Grzegorz I Wielki).

„Nie będzie ci trudno umiłować krzyż i łzy Jezusowe, o ile wspomnisz te słowa: umiłował mnie i samego Siebie wydał za mnie” (św. Tereska z Lisieux od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza).

„Trzymając się ręki Maryi, zabłądzić nie mogę” (św. Urszula Ledóchowska).

„Nie dla ziemi, ale dla nieba nam żyć, a dla nieba żyje się łącząc się z Bogiem w modlitwie. Wszak modlitwa jest mostem łączącym doczesność z wiecznością, ziemię z niebem, człowieka z Bogiem. Bez modlitwy nie ma życia dla Boga, nie ma służby Bożej” (św. Urszula Ledóchowska).

„Modlitwa jest początkiem, rozwojem i dopełnieniem wszystkich cnót” (św. Karol Boromeusz).

„Nie poddawaj się ani smutkowi ani jakiejś obojętności – lecz ochotnie dźwigaj twój codzienny krzyż, zwłaszcza wewnętrzny” (Ojciec Anzelm Gądek, Sługa Boży).

„Dziękuję za dni, w które przychodziłaś, Maryjo, i za te, w które nie przyszłaś – nie będę Ci się umiała odwdzięczyć, jak tylko w raju. Ale i za otrzymany policzek, za drwiny, za obelgi, za tych, co mnie mieli za pomyloną, za tych, co mnie posądzali o oszustwo, za tych, co mnie posądzali o robienie interesu, dziękuję Ci Matko” (św. Bernadetta Soubirous).