lukasz

Dzisiaj zaprezentuję zdjęcia z liturgii Wielkiej Soboty, w której tego roku uczestniczyłem w niewielkim, ale uroczym kościółku pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Sieradzu. Zawsze, o ile to możliwe, powracam tu z wielką radością. Dzień Wielkiej Soboty jest czasem oczekiwania i żałobnej ciszy po wielkopiątkowym pogrzebie Pana Jezusa. Do Niego odnoszą się słowa proroka Izajasza, spisane ok. 600 lat przed wydarzeniami paschalnymi: „Po udręce i sądzie został usunięty; a kto się przejmuje Jego losem? Tak, zgładzono go z krainy żyjących (…) Grób mu wyznaczono między bezbożnymi” (Iz 53, 8-9). My, chrześcijanie, przejmujemy się Jego losem...

Dzień 8 28 czerwca 2012 roku 29 km -> łącznie 168 km • Rabe de las Calzadas -> Castrojeriz (29 […]

Następny dzień pobytu na portugalskiej ziemi zapowiadał się bardzo ciekawie, bo czekały nas odwiedziny w wyjątkowych miejscach. Z samego rana udaliśmy się po raz wtóry do Santiago de Compostela w Hiszpanii, by pomodlić się przy szczątkach św. Jakuba Większego, jednego z dwunastu apostołów, uczniów Jezusa Chrystusa. Następnie pojechaliśmy do miasta Porto, które jest drugim co do wielkości (po Lizbonie) miastem w Portugalii. Porto w komentarzach turystów cały czas toczy walkę o tytuł najpiękniejszego miasta Portugalii. Oferuje nie tylko wspaniałą architekturę centrum, ciekawe zabytki, ale też słynne na cały świat wino porto, które tam smakuje najlepiej na świecie...

Zanim jednak udaliśmy się do Fatimy, która była głównym celem naszej pielgrzymki, wcześniej odwiedziliśmy inne ważne miejsce związane z siostrą Łucją. Mam na myśli Coimbrę, która do 1255 roku była stolicą Portugalii. W Coimbrze znajduje się klasztor karmelitanek bosych, do którego w 1948 roku wstąpiła siostra Łucja, spędzając w nim następnie 57 lat swojego życia. W książce Grzegorza Górnego i Janusza Rosikonia pt. Tajemnice Fatimy, największy sekret XX wieku możemy przeczytać: W tym czasie duże zmiany następują w życiu Łucji . W 1946 roku, po 20 latach spędzonych w Hiszpanii, doroteuszka wraca do Portugalii. Skierowana zostaje do domu zakonnego w pobliżu Porto. Coraz bardziej odczuwa jednak, że Bóg powołuje ją do innego – bardziej kontemplacyjnego – rodzaju życia duchownego. Poza tym jest zmęczona ciągłymi nagabywaniami ludzi pełnych ciekawości i żądnych sensacji, którzy wciąż dopytują ją o szczegóły objawienia. 25 marca 1948 roku wstępuje więc do zakonu karmelitanek bosych i osiada w klasztorze w Coimbrze. Panuje tam bardzo surowa reguła: siostry przebywają zamknięte za klauzurą i nie mogą wychodzić na zewnątrz...