Bez kategorii

Od czasu rewitalizacji sieradzkiej Pragi minęło już kilka ładnych lat. W tym czasie wykonałem nieco zdjęć, które doskonale ukazują metamorfozę tego miejsca. Raz na jakiś czas lubię w towarzystwie mojego nieocenionego kompana – aparatu fotograficznego – udać się na krótki spacer po mojej okolicy. Sprzyja temu szczególnie wiosna. To pora roku, na którą chyba wszyscy czekamy: robi się ciepło, dni są coraz dłuższe, przyroda budzi się do życia. Jednocześnie świat staje się bardzo kolorowy: drzewa i krzewy zaczynają kwitnąć, a łąki i trawniki pokrywają się kwiatami. Tym razem wybrałem się na pobliski plac zabaw, który znajduje się na ul. Stawowej, tuż przy zbiorniku retencyjnym, któremu chcę poświęcić niniejszy wpis...

AKTUALIZACJA! Spacerując alejkami „starego” cmentarza parafialnego w Sieradzu, mamy okazję zatrzymać się na chwilę przy grobach osób szczególnie zasłużonych, które poprzez  swoje życie i działalność na trwałe zapisały się w sercach mieszkańców naszego miasta. W najstarszej części cmentarza, niedaleko grobowca sieradzkich księży, zwraca uwagę rządek jednakowych kształtem i wystrojem grobów Sióstr Urszulanek. Tutaj chciałbym się dziś nieco dłużej zatrzymać i zaproponować Państwu wspomnienie o wybitnie uzdolnionej i wykształconej siostrze Natalii Magdalenie Hekker, która swoją ziemską wędrówkę zakończyła w 1984 roku w Zgromadzeniu Sióstr Urszulanek SJK w Sieradzu. Zapraszam wszystkich, którym bliskie jest nasze miasto i piękne postacie z jego dalszej i bliższej przeszłości, do przeczytania artykułu napisanego w 1992 roku przez p. Jolantę Ruszkowską, żonę p. Andrzeja Ruszkowskiego, założyciela kwartalnika „Na Sieradzkich Szlakach”, w którym to czasopiśmie artykuł był zamieszczony...

Po zwiedzeniu kaplicy i możliwości indywidualnej modlitwy udaliśmy się na drugą stronę ulicy, gdzie miejscowy ksiądz w specjalnej sali przedstawił nam historię tych objawień. Następnie po zabraniu wszystkich bagaży z hotelu udaliśmy się w dalszą drogę. Kolejnym naszym przystankiem w drodze do La Salette była miejscowość Taizé, gdzie działa założona w 1940 roku przez brata Rogera Międzynarodowa Wspólnota Ekumeniczna. Brat Roger uczynił ekumenizm jednym z celów własnego życia i całej wspólnoty. Na spotkaniach Taizé razem modlą się prawosławni, unici czy protestanci. Młodzi z wszystkich wyznań chrześcijańskich jednoczą się w modlitwie, śpiewie, medytacji oraz w czasie wspólnych zabaw, pracy i rozmów. Tu nie ma miejsca na pytania o to, co dzieli, ważne jest to, co łączy i co można zrobić, żeby przezwyciężyć dzielące nas różnice. Ekumenizm jest tym, co przyciąga młodych ludzi z całego świata do Wspólnoty z Taizé. Gdyśmy przyjechali na miejsce, czekał na nas brat Maciej, jeden z czterech polskich braci posługujących we Wspólnocie w Taizé. Dla mnie była to druga wizyta w tym miejscu. Pierwszy raz byłem w Taizé 11 lat wcześniej, w 2007 roku, i cieszył mnie ten ponowny pobyt...

Dzień po dniu, tydzień po tygodniu – i zanim się człowiek obejrzy, mija kolejny miesiąc życia. Jak zostanie ono przeżyte, zależy tylko i wyłącznie od nas samych. Kierunek, jaki obierzemy i którym podążymy, będzie decydował o naszym życiu wiecznym. Dlatego konieczna jest nieustanna praca nad sobą i trwanie przy Bogu. Ten rok nie jest dla mnie łatwy, bo wciąż muszę mierzyć się z wieloma problemami rodzinnymi, które spiętrzyły się na mojej drodze. Jednak trzeba kroczyć dalej i z optymizmem oraz wiarą patrzeć w przyszłość. Zanim jednak przejdę do wspomnień związanych z pielgrzymką do La Salette we Francji, którą odbyłem w dniach 18-23 września 2018 roku, chciałbym po raz kolejny pochwalić się swoimi dziećmi, które noszę w sercu zawsze, gdziekolwiek jestem i dokądkolwiek się udaję. Nie ma słów, by opisać, jak bardzo was kocham i jak bardzo jestem z was dumny, moje małe aniołki, toteż żadne słowa nie opiszą wdzięczności wobec Pana Boga za to, jakimi „urwiskami” mnie obdarował (uśmiech)...