Bez kategorii

Dzień 11 września jest dla mnie jako taty bardzo szczególnym i radosnym dniem. Tego bowiem dnia 10 lat temu przyszedł na świat mój najukochańszy syn, Kacper Piotrowski.Z tej waśnie okazji pragnę zaprezentować i zadedykować mojemu Synowi najnowszy zbiór (tom III) „Myśli świętych i błogosławionych Kościoła katolickiego", składający się z 366 myśli wygłoszonych lub zapisanych przez świętych, a zilustrowanych wykonanymi przeze mnie fotografiami. Obecnie na stronie znajduje się już 997 ich aforyzmów.Kochany Synku, życzę Ci, by te myśli świętych ludzi różnych wieków, będące owocem ich przemyśleń, mądrości i umiłowania Boga, były dla Ciebie drogowskazami w Twoim własnym życiu, by pomagały Ci przeżyć je mądrze, pięknie, ciekawie i szczęśliwie, dokonując mądrych wyborów i zdążając w ostatecznym celu do spotkania z Panem Jezusem.Tego Ci życzy z całego serca Twój kochający Cię tata, Łukasz.

|AKTUALIZACJA| Kiedy przed kilkoma laty byłem na sieradzkim cmentarzu parafialnym, robiąc zdjęcia, podeszła do mnie pani Teresa Stasiak, proponując, bym podszedł z nią do jednego z grobów, który chciała mi pokazać. Tym grobem, znajdującym się w bliskiej odległości od kościółka Świętego Ducha, był grób Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, nazywanych potocznie szarytkami. Pani Teresa zaczęła mi opowiadać o tych zakonnicach, które przez ponad 100 lat, aż do 1987 roku pełniły posługę w naszym mieście, początkowo pracując w starym sieradzkim szpitalu, a gdy za rządów komunistycznych nie było to możliwe – posługiwały na różny sposób chorym i biednym mieszkańcom Sieradza. Dbały również o ministrantów w pobliskiej kolegiacie, by ich komże – jak wspomina Waldemar Kurek (ministrant) – były zawsze czyste i wyprasowane. Wielu mieszkańców zapamiętało je, jak jeździły rowerem do ludzi chorych, robiły zastrzyki, stawiały bańki, zmieniały opatrunki i pomagały w różny sposób. Tyle pozostało ciepłych i pięknych wspomnień…W grobie szarytek na sieradzkim cmentarzu spoczywają zaledwie trzy siostry i „symbolicznie” upamiętniona została s. Maria Urbanowicz, której ciało spoczywa na warszawskich Powązkach. Pani Teresa wypowiedziała wiele ciepłych słów o szarytkach, wyrażając wdzięczność za to, co czyniły dla sieradzan, a szczególnie ciepło wspominając siostrę Marię. Zachęciła mnie, bym jej postać zechciał upamiętnić na swojej stronie internetowej, co niniejszym z wielką radością czynię. Żeby ten artykuł wzbogacić, sięgnąłem do książki p. Ity Turowicz pt. „I wszystko w sny odchodzi…”..

W zakładce znajdują się już 512 zdjęć Sieradza. Zapraszam! Łukasz Piotrowski