Bez kategorii

W dniu dzisiejszym – 19 października 2023 roku – obchodzimy 39. rocznicę męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki – kapelana „Solidarności”, który już za życia stał się symbolem odważnego głoszenia wolności i prawdy, ponosząc za to męczeńską śmierć.Chciałbym cofnąć się do dnia 25 czerwca 2020 roku, kiedy to zorganizowałem sobie jednodniowy wyjazd do Warszawy. Miałem w swoim „programie” odwiedzić dwa szczególnie ważne dla Polaków miejsca. Pierwszym z nich było Muzeum Powstania Warszawskiego, o którym możecie przeczytać tutaj, a drugim miejscem, do którego się udałem był kościół pw. św. Stanisława Kostki na Żoliborzu, w którym bł. ks. Jerzy Popiełuszko co miesiąc odprawiał Mszę Świętą za Ojczyznę i głosił krzepiące serca wiernych kazania. I to właśnie temu duchownemu przywódcy „Solidarności”, który należał do najodważniejszych kapłanów ponurych czasów PRL-u, pragnę poświęcić obecną zakładkę.Kolejnym miejscem, które chcę ukazać, jest przykościelny plac, na którym znajduje się grób bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Ma on kształt kurhanu otoczonego różańcem z polnych kamieni, ułożonych w kształcie granic Polski. Krzyż tego różańca stanowi kamienna płyta nagrobna. Obok grobu bł. ks. Jerzego Popiełuszki znajduje się również grób ks. prał. Teofila Boguckiego, dawnego kapelana AK z Powstania Warszawskiego, który był nie tylko jego ojcem duchownym, ale i wielkim przyjacielem.Ostatnim miejscem, do którego się udałem, jest nowoczesne muzeum poświęcone bł. ks. Jerzemu Popiełuszce znajdujące się w podziemiach kościoła pw. św. Stanisława Kostki...

Zawsze z nostalgią powracam na nasz sieradzki cmentarz parafialny, będący nie tylko dla mnie, ale zapewne dla wielu sieradzan w sposób szczególny miejscem ciszy, modlitwy i zadumy. To na cmentarzach można bardziej bezpośrednio obcować z tymi, których za życia znaliśmy, z którymi się przyjaźniliśmy i darzyliśmy miłością. Każdy cmentarz powinien być dla nas, ludzi żyjących, prawdziwym skarbcem wspomnień, do których powinniśmy starać się wracać. Tak jest przynajmniej ze mną.W tej zakładce chciałbym się nieco dłużej zatrzymać przy dwóch kwaterach, będących miejscem wiecznego spoczynku sióstr urszulanek SJK, których posługa Bogu i ludziom od ponad już 100 lat jest ogromnym błogosławieństwem dla naszego miasta.Kwatery urszulańskie znajdują się wzdłuż dwóch alejek, z których jedna przebiega wzdłuż ul. Wojska Polskiego, a druga – prostopadła do niej – w pobliżu grobowca sieradzkich księży.Są to rzędy jednakowych skromnych grobów, których najważniejszym elementem jest prosty krzyż – symbol zbawienia, a na każdym z nich tabliczka z imieniem i nazwiskiem zmarłej siostry.W 2017 roku staraniem ówczesnej siostry przełożonej sieradzkiego klasztoru, s. Aliny Kulik, wszystkie nagrobki zostały wymienione na nowe, piękniejsze i trwalsze, ale wciąż bardzo skromne. Betonowe obudowy grobów wymieniono na granitowe, a krzyże, uprzednio wykonane z drewna, teraz są z piaskowanego metalu. Po środku każdego krzyża umieszczona jest tabliczka w kształcie serca, nawiązująca do nazwy Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. Ponieważ groby mieszczą przeważnie po dwie lub trzy trumny, na tabliczkach widnieją po dwa lub trzy imiona, nazwiska i predykaty zmarłych sióstr, łącznie z latami ich życia...

Pamięć o bliskich osobach, które Miłosierny Bóg wezwał już do siebie, jest dla mnie szczególnie ważna – dlatego gdy tylko pozwala mi czas, staram się odwiedzać miejsca, gdzie spoczywają nie tylko moi przodkowie, ale również ci, których dane mi było poznać za ich życia. Spacerując po jakimkolwiek cmentarzu, doświadczam uczucia, jakby czas się w tym miejscu zatrzymał. Śpiew ptaków, powiew wiatru i panująca wokół cisza, w którą lubię się wsłuchiwać, są dla mnie bardzo wymowne.Przechodząc między alejkami cmentarza, często przyglądam się nagrobkom, pod którymi spoczywają zmarli. Cmentarz jest miejscem, gdzie możemy uświadomić sobie, jak wielu ludzi w różnym wieku odeszło już z tego świata. Każdy z nas z całą pewnością chciałby dożyć sędziwego wieku, cieszyć się zdrowiem do końca swoich dni, nie chorować, nie cierpieć i nie być ciężarem dla najbliższych. Jednak życie ludzkie pisze różne scenariusze, na które często nie mamy wpływu, i gdy dotknie nas jakieś cierpienie czy choroba, winniśmy z pokorą przyjąć ten krzyż. Pan Jezus w Ewangelii według św. Mateusza powiedział: „Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien” (Mt 10,38). Spacer po cmentarnych alejkach przypomina mi, że każdy przeżyty dzień – czy to w zdrowiu, czy w cierpieniu – zbliża mnie do tych, co odeszli, a których noszę w sercu, ale nade wszystko zbliża mnie do Boga, który w dniu 10 listopada 1983 roku powołał mnie do życia...

"Najsłodszy Jezu, nie bądź nam Sędzią, ale Zbawicielem!" *** Zapraszam do obejrzenia 155 fotografii z cmentarza parafialnego w Warcie, które wykonałem na dwa dni przed uroczystością Wszystkich Świętych, 30 października 2023 roku...