Bez kategorii

CIĄG DALSZY WSPOMNIEŃ Z CAMINO DEL NORTE... Dzisiejszy odcinek trasy zapowiadał się na dosyć długi, dlatego musiałem wcześniej wyjść ze schroniska, tym bardziej że będę przechodził przez duże miasto Gijón, położone nad Morzem Kantabryjskim, które rozciąga się na około 800 kilometrów od przylądka Ortegal – w Galicji, do Punta de Penmarch – we francuskiej Bretanii. To też oznaczało dla mnie, że zapewne będzie co podczas tej drogi fotografować, więc już zacierałem ręce (uśmiech). Schronisko w Avilés, do którego dzisiaj zmierzałem, miałem zarezerwowane również z pomocą Ani, więc o nocleg mogłem być spokojny.Po wyjściu ze schroniska kilka minut po godzinie 6.00, na dworze było jeszcze dosyć szaro i chłodno, a na ulicy nie spotkałem żywej duszy. Wszyscy jeszcze spali. W powietrzu unosił się zapach świeżego i letniego powietrza, który zapewne był spowodowany wczorajszymi opadami deszczu. Słychać było też dużo ptaków, które swoim śpiewem zapowiadały nowy dzień...

CIĄG DALSZY WSPOMNIEŃ Z CAMINO DEL NORTE... Pierwszy etap trasy, który prowadził mnie do miasteczka Salinas, pomimo że był bardzo spokojny, to jednak w pewnym momencie wymagał, aby ostro piąć się w górę. To jakże urocze, nadmorskie miasteczko Salinas od schroniska, z którego wyszedłem, było oddalone zaledwie o ok. 6 km. Kiedy doszedłem do centrum miasta, zza budynków zaczął się wyłaniać ocean. Tego dnia, pomimo pięknej pogody, wiał bardzo silny wiatr. Ocean niestety był bardzo wzburzony i fale były dosyć spore. Tymczasem trasa, którą szedłem, nie wiodła przy samej plaży, ale jakby ją omijała. Z daleka zauważyłem, że w oddali znajduje się duże wzniesienie, na którem jest umiejscowiony punkt widokowy. Stwierdziłem, że nie mogę tego miejsca przegapić, tym bardziej że tego dnia nie musiałem się aż tak bardzo śpieszyć. Na plaży można było zobaczyć sporo młodych ludzi, którzy korzystając z fal, surfowali na desce. Ja natomiast mogłem delektować się pięknymi widokami i robieniem pamiątkowych zdjęć, które teraz poniżej pragnę zaprezentować całemu światu (uśmiech)...

CIĄG DALSZY WSPOMNIEŃ Z CAMINO DEL NORTE... Sobotni, chłodny poranek rozpocząłem przed godz. 7:00. Po przebudzeniu się wyjrzałem najpierw przez okno w celu sprawdzenia pogody. Słońce powoli wstawało na niebie, a to zwiastowało ładną pogodę na dzisiaj. Pomimo że w tym schronisku warunki nie należały do najlepszy, to noc przebiegła bardzo spokojnie. Byłem w tym pomieszczeniu zupełnie sam, więc nikt mi w nocy nie przeszkadzał i mogłem dobrze wypocząć przed kolejnym dniem podróży. I tak kiedy już wstałem, to nie tracąc czasu, szybko spakowałem się i wyruszyłem na kolejny etap swojej wędrówki. Zanim wyruszymy w drogę, to najpierw pokażę wam pomieszczenie, w którym miałem nocleg...

SM ASSUMPTA od Najświętszego Sakramentu Agnieszka Szewczykówna (ur. 21 stycznia 1901 w Jeziornie, zmarła 11 maja 1984 w Sieradzu), pochodziła z rodziny robotniczej. W 1923 roku ukończyła seminarium nauczycielskie, a trzy lata później wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJKW czasie wojny znalazła schronienie w szpitalu sióstr Świętej Rodziny w Warszawie.Do Sieradza przyjechała w sierpniu 1946 roku i rozpoczęła nauczanie religii w szkole nieprzerwanie do roku 1951, to jest do chwili pozbawienia sióstr prawa nauczania w placówkach oświatowych.Siostra Szewczykówna rozpoczęła wtedy pracę katechetyczną w parafialnym Domu Katolickim. Początkowo udzielała lekcji uczniom ze szkoły bezwyznaniowej TPD, a później do maja 1984 roku przygotowywała do I komunii dzieci z drugich klas wszystkich szkół podstawowych w mieście.Znały ją i pobierały u niej pierwszą naukę religii dwa pokolenia mieszkańców Sieradza.Pomimo kalectwa (miała amputowaną nogę i poruszała się za pomocą nieodłącznej laski) każdemu rodzajowi pracy katechetycznej oddawała się bez reszty...