Bez kategorii

Moim dzisiejszym celem była malownicza miejscowość San Vicente de la Barquera – dawna ostoja rybacka, oferująca jeden z najbardziej upajających widoków na wybrzeżu Kantabrii – z plażami i starymi zabudowaniami na majestatycznym tle pokrytych śniegiem gór Picos de Europa. Niestety, gdy dochodziłem na nocleg do wspomnianej miejscowości, było bardzo mgliście, pochmurno z przelotnymi opadami deszczu, dlatego też ja niestety tego całego piękna, o którym wspomniałem, nie ujrzałem. Na szczęście taka deszczowa pogoda nadeszła dopiero na sam koniec dnia. Pierwszą większą miejscowością napotkaną po wyjściu ze schroniska była oddalona o zaledwie 3 km średniowieczna miejscowość Santillana del Mar...

Był najdłużej urzędującym burmistrzem Sieradza w dwudziestoleciu międzywojennym. To w okresie jego władzy miasto, mimo trudnej sytuacji gospodarczej, wzbogaciło się o wiele budynków użyteczności publicznej istniejących do dziś. Ignacy Mąkowski urodził się 20 lipca 1874 roku. Po odzyskaniu niepodległości, po dość niestabilnym i burzliwym okresie działania władz miejskich Sieradza (w latach 1918-1921 zmieniło się aż 6 burmistrzów), w dniu 31 stycznia 1921 roku Rada Miejska obdarzyła Ignacego Mąkowskiego godnością przewodniczącego, z jednoczesnym powierzeniem mu funkcji burmistrza. W 1925 roku z inicjatywy burmistrza Mąkowskiego uporządkowano wzgórze zamkowe, odkopano starą fosę, a cały nasyp obsadzono drzewami. Również wskutek jego inicjatywy i zabiegów powstała nowa dzielnica miasta – Praga...

Powspominajmy dawne sieradzkie pielgrzymki, zanim wyruszymy na tegoroczną, 412…Jeszcze inne zjawisko towarzyszyło – i nadal towarzyszy – w porze letniej Sieradzowi, i całej Polsce jak długa i szeroka. Pielgrzymki na Jasną Górę. Sieradzkie chodzą na święto Matki Bożej Częstochowskiej, obchodzone 26 sierpnia. I są jednymi z najstarszych w Polsce. Pierwsza pielgrzymka z Sieradza została zapisana w kronikach jasnogórskich w 1611 roku. Mama była charakterystyczną postacią pielgrzymek, w których przez dziesięciolecia uczestniczyła, ponieważ nie przysiadała na moment podczas postojów, ale zaopatrzona w podręczną apteczkę, chodziła od grupki do grupki, proponując i podając a to kropelki na serce, a to na podwyższenie lub obniżenie ciśnienia, a to na krążenie, a to na nogi czy na dobry humor, pokrzepiając na duchu. Wiele mi o tym opowiadała siostra Maria Urbanowicz, szarytka, opiekująca się podczas pielgrzymek ministrantami...

Niestety zapowiadana na ten dzień prognoza pogody się sprawdziła. Już od samego rana padał mocno deszcz, więc musiałem sięgnąć głęboko do plecaka i wyjąć z niego płaszcz przeciwdeszczowy. Założyłem w tym dniu też cienkie skarpetki, bo wiedziałem, że i tak będą całe mokre. A zależało mi bardzo, żebym już po dojściu na nocleg mógł wszystko w miarę szybko wysuszyć, dlatego też grubszych skarpet nie zakładałem.Jeżeli chodzi o pogodę, to tak już jest w trakcie takich pieszych wędrówek, że trzeba się liczyć ze zmienną pogodą i nawet jeżeli pada mocno deszcz, to podjęty cel trzeba zrealizować. Nie można zostać w schronisku i czekać aż deszcz przestanie padać, tylko trzeba iść dalej. Zresztą patrząc na pogodę, nie zapowiadało się, żeby miało się cokolwiek w najbliższych godzinach przejaśnić, więc nie było innego wyjścia. Deszcz był dosyć intensywny, dlatego tego dnia nie robiłem zbyt wielu zdjęć. Aparat schowałem do specjalnej torby, którą umieściłem pod płaszczem przeciwdeszczowym. Idąc w strugach deszczu, pocieszałem się tylko tym, że mam do przejścia nieco ponad 16 km, dlatego od początku wędrówki wydłużyłem krok, żeby jak najszybciej dojść do schroniska...