Bez kategorii

Czas rozpocząć szósty dzień niezwykłej wędrówki do grobu św. Jakuba. Jak ten dzień będzie wyglądał i co mnie będzie czekać, tego na razie nie wiem, ale z wczorajszej konferencji pana Ernesta zapowiada się, że podczas pierwszego etapu podróży czekają na mnie niesamowite widoki.Tego dnia do pokonania miałem nieco ponad 20 km, a więc stosunkowo krótki odcinek do przejścia. Nocleg miałem zaplanowany w dużym mieście Santander, które liczy ponad 170 tysięcy mieszkańców. Jest to odcinek trasy, podczas którego będę po raz kolejny przeprawiał się statkiem na drugi brzeg. Zapowiada się więc niezwykle ciekawy dzień (uśmiech).Tak jak wspomniałem wczoraj, na śniadaniu w schronisku już nie zostałem. Chyba byłem jedyną osobą, która tak zrobiła, bo nie widziałem, żeby ktoś wyszedł przede mną. Wstałem bardzo wcześnie, gdy na dworze było jeszcze dosyć „szaro”. Rozpocząłem swoją wędrówkę wcześnie o poranku, dlatego że wiedziałem, iż najwięcej czasu w drodze stracę na robieniu zdjęć. Jeśli chodzi o schronisko, które powoli opuszczałem. Jedynym jego malutkim minusem było to, że aby skorzystać z toalety albo łazienki, trzeba było wyjść na zewnątrz i przejść do innego budynku, znajdującego się na terenie schroniska. Warto nadmienić, iż poranki w północnej Hiszpanii bywają – hmm, jakby to nazwać – „rześkie” (uśmiech), dlatego też przed wyjściem do łazienki trzeba było się cieplej ubrać, żeby się czasem nie przeziębić...

Już niebawem, bo 22 sierpnia 2022 roku, po raz kolejny wyruszymy na pielgrzymi szlak, biorąc udział w 412. Pieszej Pielgrzymce Sieradzkiej na Jasną Górę. W tym roku będzie nam towarzyszył pielgrzymkowy kierownik, ksiądz Przemysław Strzelczak - wikariusz Bazyliki Mniejszej pw. Wszystkich Świętych w Sieradzu. W tym artykule chciałbym zaprezentować sylwetkę innego kierownika pieszych sieradzkich pielgrzymek, a mianowicie śp. księdza Tadeusza Tadeusiaka, który zginął w wypadku samochodowym 19 sierpnia 1986 roku, robiąc przegląd trasy kolejnej pielgrzymki, w której za trzy dni miał wziąć udział...

Infografikę „Powstanie Warszawskie 1944” wykonał Maciej Turowicz-Kwiatkowski z wykorzystaniem materiałów Narodowego Archiwum Cyfrowego. W obecnym sierpniowym czasie, a także i później – przez pełne 63 dni, bo tyle trwał powstańczy zryw stolicy – niech w sposób szczególny nam towarzyszy.

Czwartkowy poranek rozpocząłem po raz kolejny wczesną pobudką. Niektórzy pielgrzymi wyruszyli już przede mną w drogę, a inni jeszcze sobie smacznie spali. Tego dnia moja podróż do kolejnej miejscowości, w której miałem mieć nocleg, zapowiadała się być jedną z dłuższych, które będę miał do przejścia. Z przewodnika wyczytałem, że dzisiejsza trasa miała przebiegać przez bardziej zurbanizowane tereny i hiszpańskie wsie. W przewodniku zapisano również, że przez miejscowość Boo de Piélagos przepływa niewielka rzeka, na której znajduje się most kolejowy. W tej miejscowości większość pielgrzymów korzysta z pociągu i jeden przystanek (chodzi tak naprawdę tylko o rzekę) do miejscowości Mogro pokonuje tym właśnie środkiem transportu. Ta opcja skraca drogę aż o ok. 7 km, w przeciwnym razie trzeba albo przejść (co jest zabronione) przez wspomniany most kolejowy, albo iść okrężną drogą. Ja oczywiście, ponieważ dobrze mi się szło, wybrałem drogę okrężną. I to był mój błąd! Chyba mi słońce tego dnia za bardzo przygrzało w głowę, bo dzisiaj, gdybym miał iść ponownie tą trasą, to z całą pewnością wybrałbym kolej, albo w ostateczności zaryzykowałbym przejście przez most...