Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny – Królowej Polski w Sieradzu

Cmentarz żydowski w Sieradzu zał. 1812 r.

1 września 2018

Filmiki pielgrzymkowe

1 września 2018

Udostępnij to:

Sieradz, 26 marca 2017
aktualizacja: 3 grudnia 2017

Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny – Królowej Polski; fot. 22 listopada 2016

Starsza kobieta – pomimo wieczoru, zimna i śniegu – modli się do Pana Jezusa przed figurą tuż obok kościółka. Obrazy modlących się starszych ludzi zawsze mnie wzruszają. Papież Franciszek tak powiedział o ludziach w odeszłym wieku: “Starość jest czasem łaski, kiedy Pan Bóg wzywa nas ponownie, abyśmy zachowali wiarę i przekazywali ją, byśmy się modlili, zwłaszcza modlitwą wstawienniczą. Starcy mają wielki dar rozumienia najtrudniejszych sytuacji, a kiedy się modlą, ich modlitwa ma wielką siłę, jest przemożna”; fot. 2 stycznia 2010

***

Kościółek ten zawdzięcza swoje powstanie ks. Aleksandrowi Brzezińskiemu, który po uruchomieniu w 1922 r. na Brzezinach Zakładów Graficznych zgłasza biskupowi włocławskiemu zamiar wybudowania ze swoich prywatnych funduszów kościoła (Ks. Brzeziński otrzymał w spadku od swej ciotki Izabeli Stajnowej kilkanaście tyś. Rubli) na użytek wychowanków i zatrudnionych pracowników. Chciał on też w ten sposób podziękować Opatrzności Bożej za cudowne ocalenie przed rozstrzelaniem przez Niemców w czasie ich rozbrajania w Sieradzu w listopadzie 1918 r. Kościół zbudowano w 1922r., poświęcił go 14 V 1924 r. biskup włocławski Władysław Krynicki. Doroczny odpust ustanowiono na dzień 3 Maja. Msze św. odprawiane były tylko w święta i niedziele, ponadto także nabożeństwa majowe i różańcowe. Dorocznie ubierano żłobek i Grób Pański. Urządzano też zamknięte rekolekcje. W testamencie z 30 września 1939 r. fundator życzył sobie, by zwłoki jego pochowano pod tym kościółkiem, co się też stało, choć dopiero w 60 lat po śmierci…

Kościółek powstał jako niewielka jednonawowa budowla z węższym i niższym prezbiterium, od którego odchodziły dwie wnęki na kaplice oraz niewielką, także niższą od nawy, kruchtą. Na dwuspadowym, krytym dachówką dachu umieszczono okazałą wieżyczkę na sygnaturkę. Na chórze była fisharmonia, w nawie – dwa rzędy ławek. We wnękach zewnętrznych były umieszczone metalowe figury Matki Boskiej i Jezusa.

We wnętrzu pierwotnie były trzy ołtarzyki. Główny, malowany na drewnie lipowym – z obrazem Matki Boskiej Królowej Polski z Dzieciątkiem, przytulającej do piersi Orła Białego. Nad obrazem – znak Apostolstwa Dobrej Książki. W lewym bocznym ołtarzu – obraz na płótnie św. Aleksandra, w drugim – obraz św. Antoniego. Na ołtarzach stały rzeźbione w drewnie lichtarze. W bocznej kaplicy (zwanej grobową) duży obraz na płótnie Chrystusa Ukrzyżowanego. Na ścianach 14 stacji Męki Pańskiej rzeźbionych w gruszy przez Karłowskiego.

Kościółek pierwotnie miał polichromię malowaną przez artystę malarza K.T. Glamkowskiego z Warszawy, który odbywał karę 2 lat pozbawienia wolności w sieradzkim więzieniu za fałszowanie banknotów. Nad głównym ołtarzem było namalowane niebo z chórami aniołów, a na łuku prezbiterium obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej z napisem na szarfach: „Matko Boska, Królowo Korony Polskiej, Ty co w Ostrej świecisz bramie, módl się za nami!” Na suficie nawy – wizerunki gwiazd z Barankiem w kole w części centralnej. Na ścianach bocznych – czterej ewangeliści, po dwóch z każdej strony, a niżej – stylowe lilie w rombach. Nad drzwiami zakrystii – Chrystus przepasany płótnem siejący ziarno.

Przy kościele stała plebania, w podwórzu – budynki gospodarcze, obok duży ogród. Na plebani mieszkał i pracował ks. Brzeziński. Pasjonował się układaniem ornamentów i winietek do druku, w wolnym czasie malował obrazy i budował radioodbiorniki.

W czasie okupacji niemieckiej ks. Brzezińskiego wysiedlono początkowo do parafii Chojne, później do Białych Błot koło Brąszewic, a kościółek służył jako kaplica przedpogrzebowa dla niemieckich żołnierzy zmarłych w szpitalu wojskowym. Po wojnie przez długi czas kościół był zamknięty, majątek ks. Brzezińskiego skonfiskowano, w 1953 r. próbowano nawet kościółek rozebrać, a w 1958 r. przekazano go, wraz z gruntem, zlokalizowanym obok Zakładom Przemysłu Dziewiarskiego „Sira”. Proboszcz sieradzki ks. Apolinary Leśniewski mógł roztoczyć efektywną opiekę nad kościołkiem dopiero w 1969 r., kiedy to 8 września odprawiono tu pierwszą po wojnie Mszę św. W 1975 r. biskup Jan Zaręba utworzył tu ośrodek duszpasterski z ks. administratorem – Zdzisławem Ossowskim, parafię zatwierdzono w dniu 3 maja 1981r., a więc w uroczystość Matki Bożej Królowej Polski.

W 1989 r. przystąpiono do rozbudowy kościoła wg projektu inż. Arch. Małgorzaty Porowskiej – Leśniak. Dotychczasową nawę przekształcono w prezbiterium i dobudowano do niego nową nawę, umiejscawiając ołtarzy główny w miejscu dawnej kaplicy grobowej. Dawne prezbiterium przekształcono na zakrystię, a kruchtę na kaplicę przedpogrzebową. Na nowo urządzono wnętrze kościoła. Wykonawcami byli: Marek Sitarski (rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego), Tomasz Sęk i Andrzej Bender (kaplica Najświętszego Sakramentu), Elżbieta i Andrzej Bednarscy (projekt i wykonanie witraży). Po tej przebudowie kościół został konsekrowany przez biskupa włocławskiego Bronisława Dembowskiego w dniu 3 V 1998 r.

Dawna plebania ks. A. Brzezińskiego została zwrócona spadkobiercom Księdza, obok wybudowano nową plebanię. Prochy księdza Aleksandra Brzezińskiego 6 XII 19820 r. przeniesiono z grobowca księży na cmentarzu parafialnym i pochowano, tak jak sobie życzył, pod Jego kościółkiem. Uroczystą Mszę św. odprawił wtedy ks. infułat Apolinary Leśniewski. Na zewnętrznej ścianie kaplicy grobowej umieszczono tablice epitafijną z napisem: Ś.P. Ks. Aleksander Brzeziński ur. 13 03 1878 r. w majątku rodzinnym w Dzierlinie, zm. 20 06 1941 r. w sieradzkim szpitalu po ciężkim pobiciu przez okupanta niemieckiego. Pochowany w podziemiach kościoła. Człowiek kochający Boga i Ludzi, krzewiciel oświaty, wychowawca młodzieży, opiekun robotników, redaktor i wydawca „Ziemi Sieradzkiej”, właściciel Zakładów Graficznych, fundator kościoła (starej części) – w 60 rocznicę śmierci – wnuk siostry – Zofii Brzezińskiej Czapskiej.

Andrzej Ruszkowski
„Na Sieradzkich Szlakach” 1/2005

***

Ksiądz dr Tadeusz Miłek był latach 2001–2017 proboszczem niewielkiej, ale obdarzonej własną historią parafii pw. Najświętszej Maryi Panny – Królowej Polski, przy ul. Mickiewicza w Sieradzu. Z dniem 1 lipca 2017 roku ks. dr Miłek przeszedł na zasłużoną emeryturę. Księże Tadeuszu, w imieniu wielu wiernych, Twoich parafian i nie tylko, pragnę Ci podziękować za ogromną i szlachetną życzliwość, zawsze dobre słowo, pracowitość na rzecz Kościoła oraz za Twoje bezgraniczne oddanie Bogu i kapłańską skromność. Powyższą fotografię wykonałem podczas Mszy św. sprawowanej ostatniej niedzieli tuż przed odejściem ks. Tadeusza na emeryturę, dnia 25 czerwca 2017 roku

Ksiądz Tadeusz Miłek przez 16 lat posługi w parafii pw. Najświętszej Mari Panny – Królowej Polski włożył bardzo wiele starania i pracy, by ten niewielki kościółek był dumą i chlubą nie tylko parafian, ale całego Sieradza. Jest on bowiem jednym z najpiękniejszych kościołów naszej sieradzkiej ziemi; fot. 12 listopada 2017

***

Zdjęcia wykonałem 12 listopada 2017 roku

Zdjęcia wykonałem 2 stycznia 2010 roku

***

Z monografii ks. Tomasza Michalskiego

Kościółek pw. NMP Królowej Polski został wybudowany w roku 1922. Konsekracji w 1924 roku dokonał ksiądz biskup Władysław Krynicki. Kościółek ten przed samą wojną był kaplicą zakładową, w której odprawiały się Msze św. w niedzielę i święta, przeważnie o godz. 10. Prócz tego nabożeństwa majowe i październikowe. Wnętrze kościoła malował artysta malarz K.T. Glamkowski z Warszawy, który odsiadywał karę więzienną w Sieradzu. W czasie okupacji kościółek służył jako kaplica na zwłoki niemieckich żołnierzy zmarłych w szpitalu wojskowym. Po wyzwoleniu stał się obiektem bezpańskim, ponieważ ksiądz Aleksander Brzeziński całość zakładu zapisał rodzinie, a ta nie przekazała kościółka parafii, tocząc aż do roku 1949 proces o uzyskanie prawa własności spadkowej. Nie uzyskawszy go, przekazano tymczasowo kościółek do użytku parafii, w związku z czym ksiądz prałat Apolinary Leśniewski, proboszcz sieradzki, niezwłocznie rozpoczął remont dachu i murów. Jednak na skutek dalszego braku porozumienia obiekt ponownie zostaje bezpański. Tymczasem w 1969 roku reżimowy Kościół Polskokatolicki objął dawny kościółek ewangelicki przy ulicy Kościuszki i zaczął wyciągać ręce także po obsługę szpitala. Wtedy to ksiądz infułat Leśniewski zajmuje kościół na Brzezinach, uprzedzając dalsze zakusy hodurowców (od przywódcy Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego w USA, bp. Franciszka Hodura; w 1951 roku pod naciskiem UB utworzono niezależny od PNKK Kościół Polskokatolicki). Powstaje, administrowany przez parafię Wszystkich Świętych, ośrodek religijny na osiedlu Mickiewicza-Brzeziny. Ksiądz infułat A. Leśniewski przystąpił do remontu i odmalowania wnętrza, tak że obecnie kościółek ma nową szatę malarską. Stare ołtarze usunięto i na ich miejsce wybudowano jeden ołtarz główny, tj. stół ze zwrotem celebransa do wiernych, oraz boczny ołtarz Matki Bożej na ścianie. Zamurowano także drzwi zakrystii od zewnątrz, tak że pozostało tylko jedno wejście do kościoła. Początkowo do posługi duszpasterskiej dojeżdżał na Brzeziny ksiądz z kolegiaty, delegowany przez księdza proboszcza. Od 1975 roku ksiądz biskup przydzielił na stałe jednego z księży jako administratora. Został nim ksiądz Zdzisław Ossowski.

Zdjęcia wykonane przez ks. Tomasza Michalskiego