Powrót relikwii Matki Urszuli Ledóchowskiej do Polski 22-24 maja 1989 roku
28 października 2018
2009 – Dni Krzyżowe na sieradzkiej Pradze
28 października 2018
W dniu 24 listopada 2005 roku Rada Miejska w Sieradzu zwróciła się do władz kościelnych z prośbą o ustanowienie przez Stolicę Apostolską św. Urszuli Ledóchowskiej Patronką Sieradza. W 2006 roku decyzją Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów św. Urszula Ledóchowska została uznana Patronką Sieradza. Dla upamiętnienia tego faktu w październiku 2006 roku ustanowiono dzień 29 maja Świętem Miasta Sieradza.
***
17 kwietnia 1865 – urodziła się w Loosdorf (Dolna Austria), jako drugie dziecko z siedmiorga dzieci Antoniego Ledóchowskiego i Józefiny Salis-Zizers.
18 kwietnia 1865 – została ochrzczona jako Julia Maria.
1874 – rodzina Ledóchowskich przeprowadziła się do Sankt Polten.
1874-1880 – Julia uczęszczała na Pensję Pań Angielskich w Sankt Polten.
1883 – Ledóchowscy przenieśli się do Lipnicy Murowanej koło Bochni (niedaleko Krakowa).
21 lutego 1885 – zmarł ojciec Julii, Antoni Ledóchowski.
Październik 1885 – młodszy brat, Włodzimierz, wstąpił do seminarium duchownego.
Grudzień 1885 – najstarsza siostra, Maria Teresa, została damą dworu książąt toskańskich w Salzburgu.
18 sierpnia 1886 – Julia wstąpiła do klasztoru sióstr urszulanek w Krakowie przy ul. Starowiślnej.
17 kwietnia 1887 – otrzymała habit zakonny i nowe imię: Maria Urszula; rozpoczęła nowicjat.
28 kwietnia 1889 – złożyła śluby wieczyste.
1889-1904 – pracowała jako nauczycielka i wychowawczyni w szkole i pensjonacie sióstr urszulanek w Krakowie.
1896-1897 – odbyła studia języka francuskiego w Beaugency i Orleanie, zakończone uzyskaniem dyplomu uprawniającego do nauczania tego języka.
2 lipca 1904 – została wybrana przełożoną klasztoru w Krakowie.
1906 – założyła pierwszy dom akademicki dla studentek uczelni krakowskich i pierwszą na ziemiach polskich Sodalicję Mariańską Akademiczek.
Styczeń-luty 1907 – odbyła podróż do Rzymu w sprawie zmian w Konstytucjach zakonu i została przyjęta na audiencji przez papieża Piusa X.
31 lipca 1907 – wyjechała do Petersburga jako przełożona misyjnej placówki urszulanek, gdzie objęła kierownictwo internatu dla dziewcząt przy polskim gimnazjum w parafii św. Katarzyny na Newskim Prospekcie.
25 stycznia 1908 – dom w Petersburgu otrzymał kanoniczną erekcję i stał się autonomicznym domem urszulanek, z matką Urszulą jako przełożoną.
Kwiecień 1908 – Urszula zaczęła budowę nowego domu w pobliżu Sortavala nad Zatoką Fińską (w Karelii, należącej wówczas do Rosji), nazwanego na cześć Matki Bożej: Merentahti (po fińsku: Gwiazda Morza), gdzie w ścisłej tajemnicy będzie funkcjonował nowicjat urszulanek.
1909 – w marcu zdała egzamin państwowy z języka rosyjskiego i uzyskała dyplom nauczycielski.
14 lipca 1909 – zmarła Józefina Salis-Zizers, matka Urszuli.
1910 – matka Urszula otworzyła prywatne gimnazjum żeńskie w Merentahti.
1911 – nasiliły się prześladowania Kościoła katolickiego w Rosji. Siostry zostały zmuszone do zamknięcia swoich kaplic. Matka Urszula przeniosła się do Merentahti.
25 sierpnia 1914 – po wybuchu pierwszej wojny światowej Urszula Ledóchowska otrzymała od władz carskich nakaz opuszczenia granic Rosji. Jako miejsce emigracji wybrała Szwecję, aby być jak najbliżej swojej wspólnoty.
11 lutego 1915 – Włodzimierz Ledóchowski, brat Urszuli, został wybrany generałem Towarzystwa Jezusowego.
12 kwietnia 1915 – na prośbę Głównego Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, założonego w szwajcarskim Vevey przez Henryka Sienkiewicza, Ignacego Paderewskiego i Antoniego Osuchowskiego, Urszula rozpoczęła cykl odczytów o sprawie polskiej. Do grudnia wygłosiła 25 konferencji w różnych miastach Szwecji i Danii.
Wrzesień 1915 – w Djursholmie pod Sztokholmem Urszula otworzyła instytut języków obcych dla dziewcząt ze Skandynawii. Dom sióstr stał się również miejscem spotkań emigrantów, polskich polityków i mężów stanu o różnych orientacjach politycznych. Wobec niemożności kontynuowania pracy w Rosji, do Szwecji dojeżdżają kolejno siostry ze wspólnoty petersburskiej.
Styczeń-maj 1916 – wygłosiła cykl odczytów w Danii i w Norwegii, została przyjęta przez króla Haakona VII.
Wrzesień 1917 – zakupiła w Aalborgu (Dania) willę na ochronkę dla sierot po polskich robotnikach.
Październik 1917 – dzięki jej inicjatywie i staraniom wyszła książka pt. Polonica, będąca zbiorem artykułów z zakresu historii, literatury i sztuki polskiej, napisanych przez cenionych autorów w trzech językach skandynawskich.
Listopad 1917 – wygłosiła odczyty w Szwecji i Danii na rzecz sierocińca w Aalborgu.
10 września 1918 – otworzyła w Aalborgu szkołę społeczno-gospodarczą dla dziewcząt.
Październik 1919 – po raz pierwszy przyjechała do wolnej Polski. Odwiedziła arcybiskupa Achille Rattiego, nuncjusza apostolskiego w Warszawie (późniejszego Piusa XI), prosząc o radę, co do dalszych losów petersburskiej wspólnoty urszulanek.
Luty-marzec 1920 – zdecydowała o kupnie domu dla sióstr w Pniewach (właściwie: Lubocześnicy pod Pniewami), koło Poznania. Wygłosiła nowy cykl odczytów w Szwecji oraz Norwegii i otrzymała od konsula norweskiego w Danii Stolt-Nielsena 20 tysięcy koron na zakup domu. Na cześć głównego patrona Norwegii dom zostanie nazwany Zakładem św. Olafa.
7 czerwca 1920 – uzyskała pozwolenie Stolicy Apostolskiej na przeniesienie kanonicznej erekcji domu petersburskiego na Pniewy i przekształcenie wspólnoty w nowe zgromadzenie o charakterze apostolskim: Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego.
8 sierpnia 1920 – z pierwszą grupą sióstr i dzieci przeniosła się z Danii do Pniew.
23 września 1920 – otworzyła szkołę gospodarczą w Pniewach.
Kwiecień 1921 – opracowała Konstytucje Zgromadzenia i podjęła decyzję objęcia i odbudowy zrujnowanego, XIII-wiecznego klasztoru podominikańskiego w Sieradzu.
1922 – na zaproszenie ks. bp. W. Tymienieckiego urszulanki rozpoczęły pracę katechetyczną w Łodzi.
6 lipca 1922 – w Rzymie zmarła Maria Teresa Ledóchowska, starsza siostra Urszuli, założycielka misyjnej Sodalicji św. Piotra Klawera, beatyfikowana w 1975 roku.
4 czerwca 1923 – Stolica Święta zatwierdziła Konstytucje Zgromadzenia na próbny okres siedmiu lat.
1924 – urszulanki szare rozpoczęły pracę na Wileńszczyźnie i w Warszawie.
1926-1927 – powstały kolejne placówki Zgromadzenia. Urszula, jako założycielka i przełożona generalna, odbyła liczne podróże, m.in. do Włoch, Francji, Belgii i Niemiec.
8 września 1928 – otworzyła pierwszy dom sióstr i pensjonat dla młodych Polek w Rzymie.
21 lipca 1930 – posłała pierwsze urszulanki szare do Francji, gdzie podjęły pracę z polskimi dziewczętami w fabrykach sztucznego jedwabiu.
21 listopada 1930 – Konstytucje Zgromadzenia zostały definitywnie zatwierdzone przez Stolicę Apostolską.
23 października 1931 – otrzymała krzyż Pro Fide et Ecclesia in Russia merito (Za Zasługi dla Wiary i Kościoła w Rosji).
1932-1934 – powstały kolejne placówki urszulanek szarych we Francji i we Włoszech.
1 kwietnia 1933 – otworzyła dom w Zakopanem na Jaszczurówce.
Od 1933 – nastąpił rozwój placówek na Kresach Wschodnich: na Wołyniu i Polesiu.
1935 – odwiedziła Lipnicę Murowaną, aby i tam założyć wspólnotę urszulanek.
Marzec 1939 – leczyła się w szpitalu w Poznaniu, po czym wróciła do Pniew i do pracy.
3 maja 1939 – po raz ostatni wyjechała z Polski do Rzymu.
18-19 maja 1939 – nastąpił kolejny atak choroby nowotworowej.
29 maja 1939 – zmarła w opinii świętości w poniedziałek Zesłania Ducha Świętego, o godz. 17.15.
W chwili jej śmierci zgromadzenie liczyło około 780 sióstr w ponad 30 wspólnotach w trzech krajach.
1 czerwca 1939 – po nabożeństwie żałobnym w bazylice Matki Bożej Anielskiej w Rzymie, ciało matki Urszuli złożono na cmentarzu Campo Verano.
20 czerwca – Ojciec Święty Jan Paweł II beatyfikował w Poznaniu Urszulę Ledóchowską.
18 maja 2003 – w Rzymie Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił bł. Urszulę Ledóchowską – świętą.
***
Zobacz także:
