2011 – Zabytkowe schody “starego szpitala” im. św. Józefa w Sieradzu
7 września 20202020 – XV Marsz dla Życia i Rodziny w Warszawie
21 września 2020Zobacz także:
- Wstęp do homilii ks. Zygmunta Majdzińskiego
- Homilie ks. Zygmunta. Rok 2024
- Homilie ks. Zygmunta. Rok 2023
- Homilie ks. Zygmunta. Rok 2022
- Homilie ks. Zygmunta. Rok 2021
- Homilie ks. Zygmunta. Rok 2020
- Homilie ks. Zygmunta. Rok 2019
- Homilie ks. Zygmunta. Lata 2018-2011
***
Homilie wygłoszone podczas niedzielnych nabożeństw przez ks. Zygmunta Majdzińskiego, rektora kościoła pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Sieradzu
W pierwszą niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego (Święto Trzech Króli) wspominamy chrzest Pana Jezusa w Jordanie. Podczas chrztu Jezus objawił się Izraelitom jako prawdziwy Mesjasz namaszczony Duchem Świętym. Temu tematowi ks. Zygmunt poświęcił w całości dzisiejsze, bardzo interesujące kazanie. Na wstępie do Mszy św. powiedział: „Kiedy św. Jan Paweł II stanął na francuskiej ziemi z pielgrzymką apostolską, postawił dramatyczne pytanie: Francjo, najstarsza córo Kościoła, co zrobiłaś ze swoim chrztem? Każdy z nas mógłby zadać sobie w sercu to pytanie: „Co uczyniłem ze swoim chrztem?”. Jak tłumaczy ks. Zygmunt: „Chrzest jest początkiem, zalążkiem, nasieniem naszej wiary”. Przytoczył trzy przykłady z czasu, kiedy był jeszcze proboszczem w Grochowalsku. Nawiązał również do początków chrześcijaństwa, kiedy ludzie oddawali życie, zostając chrześcijanami, przyjmując chrzest święty. Dzisiaj wiele osób, szczególnie młodych, odchodzi od Kościoła i co gorsze, dokonuje aktu apostazji. Odchodzą od Ciała Chrystusowego, jakim jest Kościół święty, bo tak naprawdę nigdy go nie poznali i nie pozwolili zamieszkać w swoim sercu Jezusowi. Homilia wygłoszona 10 stycznia 2021 roku
III niedziela Adwentu w Kościele nazywana jest Niedzielą „Gaudete”, czyli Niedzielą Radości. Czasem nazywa się ją również „Niedzielą różową”, gdyż jest to jeden z dwóch dni w roku, kiedy kapłan sprawuje liturgię w szatach koloru różowego. Ksiądz Zygmunt już na wstępie homilii zadaje pytanie: „Czy jesteśmy radośni? Czym jest radość w naszym życiu? Czy się nią dzielimy, żyjemy?”. Następnie odnosi się do obrazu współczesnego życia, podkreślając ze smutkiem zniewolenie dzisiejszego człowieka przez m.in. telewizję, komputery, media społecznościowe, galerie handlowe, nieodłączne smartfony, tablety itp. Zdarza się, że w codziennym życiu nie potrafimy już normalnie porozmawiać z drugim człowiekiem. Ksiądz Zygmunt w piękny sposób przywołuje swoje dzieciństwo spędzone na wsi i obraz tego, jak dawniej wyglądało życie, które doskonale pamięta. Jak mówi: „Skromniej się żyło, nie było takich luksusów jak teraz, ale ludzie byli szczęśliwsi”. W tym przedświątecznym okresie, kiedy chcemy nasze domy, prezenty, wieczerze dobrze przygotować, postawmy sobie pytanie, czy myślimy również o przygotowaniu naszych serc na spotkanie z Panem Jezusem? Ksiądz zwraca się do nas: „Czy zaplanowałeś spowiedź? Czy chcesz wysprzątać własne serce, żeby zrobić miejsce dla Boga, żeby Bóg mógł się w nim narodzić? Wtedy dopiero będziesz mógł przezywać prawdziwe Boże Narodzenie”. Warto się w te kapłańskie rady wsłuchać i do nich zastosować. Homilia wygłoszona 13 grudnia 2020 roku
II Niedziela Adwentu. Ponad dwa tysiące lat temu nad Jordanem Jan Chrzciciel wołał do swoich rodaków: „Przygotujcie drogę Panu…”, zapowiadając w ten sposób nadejście Mesjasza. „Jan Chrzciciel był ostatnim z proroków i przygotowywał naród żydowski na bezpośrednie spotkanie ze Zbawicielem” – powiedział w homilii ks. Zygmunt Majdziński. „Pośród was jest Ten, któremu ja nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów”. Jan Chrzciciel wzywa do nawrócenia, do gotowości na spotkanie ze Zbawicielem. Przychodzimy na Eucharystię, do źródła Bożej łaski, aby usłyszeć wołanie: „Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego”, bo przyjście Zbawiciela jest już bliskie. Wspólnie z Janem Chrzcicielem prostujmy drogi naszego życia dla Jezusa, który przychodzi do nas w tej Eucharystii. To kolejny już Adwent, jaki dane jest nam przeżyć, dlatego wykorzystajmy ten czas na uporządkowanie naszego serca i odnowienie naszej więzi z Panem Bogiem i bliźnim. To najważniejsze przesłanie i najcenniejsza rada, jaka jest nam potrzebna na ten czas. Homilia wygłoszona 6 grudnia 2020 roku
W dzisiejszą niedzielę rozpoczynamy Adwent, który dla nas chrześcijan jest czasem radosnego oczekiwania na przyjście Pana Jezusa. Ksiądz Zygmunt już na wstępie Mszy św. zadał nam wiernym pytanie: „Czy potrafimy w dzisiejszych czasach czekać?”. Adwent bowiem ma nas uczyć czekania, spokojnego, rozważnego, tak jak Maryja czekała na przyjście Chrystusa. Czas Adwentu powinien być dla nas czasem przebudzeniem z naszego codziennego odrętwienia, marazmu. Ksiądz Zygmunt powołał się na słowa św. Jana Pawła II, który 22 października 1978 roku w dniu swojej inauguracji wołał: „Nie bójcie się przyjąć Chrystusa! Zaproście Chrystusa do swojego życia! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Otwórzcie dla Jego mocy granice państw, systemów politycznych, rozległe dziedziny kultury, cywilizacji i otwórzcie dla Niego granice waszych serc”. I jak zapewnia w homilii ks. Zygmunt, tylko wtedy gdy zaprosimy Pana Jezusa, nasze życie nabierze blasku. Homilia wygłoszona 29 listopada 2020
Ostatnia niedziela października w kalendarzu liturgicznym obchodzona jest jako rocznica konsekracji każdego z kościołów parafialnych, czyli oddania tych świątyń na wyłączną własność Panu Bogu. Świątynia to miejsce szczególne: tutaj „gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii” (Dekret Kongregacji Sakramentów i Kultu Bożego z 29 maja 1977).To właśnie tutaj „ubodzy znajdują miłosierdzie, uciśnieni prawdziwą wolność, a wszyscy ludzie niech przyoblekają się w godność Twoich dzieci, aż osiągną szczęśliwie radość życia wiecznego w niebieskim Jeruzalem” (Obrzędy poświęcenia kościoła). Ksiądz Zygmunt przypomniał nam zgromadzonym na Eucharystii o odbytej w 1260 roku konsekracji naszego przyklasztornego kościoła, którym dziś opiekują się siostry urszulanki SJK. Powiedział: „Rocznica konsekracji skłania nas do zastanowienia i do refleksji nad tym, jaka jest rola kościoła jako obiektu sakralnego, jako budynku, dla kościoła jako wspólnoty wiernych”. Wspomniał o świętości Kościoła wynikającej z jego pochodzenia. „To Pan Jezus założył Kościół Boży. To Pan Jezus jest źródłem naszej wspólnoty, a Duch Święty nas umacnia i wspiera jako wspólnotę”. Zechciejmy posłuchać tej pięknej homilii, poświęconej Kościołowi, przeciw któremu tak wiele wrogich sił się dziś sprzysięgło na całym świecie. Homilia wygłoszona 25 października 2020 roku
W dzisiejszej homilii ks. Zygmunt mówi do zgromadzonych na niedzielnej Eucharystii o sprawie niezwykle trudnej i ważnej: o przebaczeniu. „Przebaczenie jest fundamentem chrześcijaństwa, gdzie nie ma przebaczenia, tam nie ma prawdziwej religijności” – mówi na początku Eucharystii ks. Zygmunt. W homilii przytacza różne przykłady odnoszące się do poruszanego tematu. Przywołuje fragment Krzyżaków Henryka Sienkiewicza, jak również słowa Jana Pawła II wypowiedziane w szpitalu, kilka dni po zamachu na jego życie: „Modlę się za brata, który mnie zranił, a któremu szczerze przebaczyłem”. Kto kocha, ten przebacza, mówi dalej w homilii ks. Zygmunt. Bez przebaczenia nie można iść za Jezusem. Nie można bowiem naśladować Jezusa, mając jednocześnie w sercu nienawiść do kogoś, w kim On żyje. Przebaczenie jest dla chrześcijan sprawą niezwykłej wagi. Homilia wygłoszona 13 września 2020 roku
W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus stawia przed nami bardzo trudne zadanie, bo mówi o miłości nieprzyjaciół: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają i módlcie się za tych, którzy was oczerniają” (ŁK 6, 27-28). Ksiądz Zygmunt zwraca uwagę: „Gdyby ludzie wzięli sobie do serca słowa Pana Jezusa, świat by dzisiaj wyglądał zupełnie inaczej”. I dalej: „Przebaczenie jest religijnym obowiązkiem chrześcijanina. Każdy chrześcijanin codziennie modli się słowami Modlitwy Pańskiej, której nauczył nas Pan Jezus: Odpuść nam nasze winy, tak jak my odpuszczamy naszym winowajcom. I jeżeli my nie odpuścimy, to i Bóg nam nie przebaczy”. Kapłan wskazuje na Pana Jezusa, który wypełniał te słowa w swoim ziemskim życiu. „Kiedy Pan Jezus był przybity do krzyża i jeszcze mógł mówić, to modlił się i mówił: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Przebaczył swoim oprawcom, bo nie miał nienawiści w sercu i modlił się, by Bóg im przebaczył”. Warto wsłuchać się w słowa dzisiejszego kazania i zastanowić się, szczególnie teraz, kiedy za kilka dni rozpocznie się Wielki Post, jak wyglądają nasze relacje z bliźnimi: rodzicami, współmałżonkiem, dziećmi, bratem, dziadkami, kolegami z pracy czy sąsiadem z ulicy. Czy naprawdę potrafimy żyć Chrystusową nauką? Czy może żyjemy jak obłudnicy, przed którymi przestrzega nas w Ewangelii Pan Jezus? Homilia wygłoszona 23 lutego 2020 roku
W dzisiejszej homilii ks. Zygmunt przywołuje słowa Pana Jezusa. które przypominają nam o wadze i wartości Bożych Przykazań. Na górze Synaj Mojżesz otrzymał od Boga kamienne tablice z Dekalogiem, czyli Dziesięciorgiem Przykazań, które odnoszą się do każdego człowieka w każdej epoce. Tymczasem dzisiejszy człowiek często Boże Przykazania odrzuca, przez co, jak mówi ks. Zygmunt: „Ponownie krzyżujemy naszego Pana. Często słyszymy, że czasy, w których żyjemy, są postępowe, że przykazania obowiązywały kiedyś, a dziś ludzie, którzy starają się ich przestrzegać, są zacofani – i to jest choroba współczesności. Przykazania Boże bowiem obowiązują cały czas i jak jest zapisane w Piśmie Świętym, że ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni”. Ksiądz Zygmunt przytacza konkretne przykłady ludzi, którzy pomimo osiągniętych sukcesów przegrywali swoje życie, ponieważ odrzucili Boga. Homilia wygłoszona 16 lutego 2020 roku
Homilia dzisiejszej niedzieli poświęcona jest „Powołaniu przez Pana Jezusa pierwszych uczniów”. Jak wyjaśnia ks. Zygmunt: „Powołanie często rozumiemy w zawężonym znaczeniu jako powołanie do kapłaństwa, ale pojęcie to ma o wiele szerszy sens: może być powołanie do życia konsekrowanego, powołanie do życia w rodzinie, do bycia matką, ojcem. To też jest powołanie. Pan Jezus każdego z nas powołuje do czego innego, ale chce, żebyśmy współpracowali z Jego Łaską i dobrze swój dar powołania wykorzystali”. Dalej kaznodzieja przypomina nam postać bł. ks. Jerzego Popiełuszki, o którym mówi: „człowiek dobroci, modlitwy, kapłan z powołania”. Następnie przywołuje dobrych kapłanów, których Pan Bóg postawił na jego drodze i którzy mieli wpływ na jego postawę jako księdza. Powraca do czasów dzieciństwa, gdy do jego parafii przybył jako neoprezbiter ks. Czesław Rawski (sieradzanom znany później jako proboszcz kolegiaty sieradzkiej w latach 1998–2006). Ksiądz Zygmunt bardzo ciepło i życzliwie wspomina ks. prałata Rawskiego, z którym się zaprzyjaźnił. Przywołuje swojego pierwszego proboszcza, gdy był wikariuszem we wsi Grzegorzew, ks. Jana Trzaskowskiego, także ks. Kazimierza Chłopeckiego, który okazał mu ogromną pomoc i wsparcie, gdy ks. Zygmunt zachorował przed laty na depresję i przez prawie rok nie mógł odprawiać Mszy św. Ksiądz Zygmunt podkreślił: „Pan Jezus powołuje do swojej służby zwykłych ludzi, nie aniołów”. Zapraszam wszystkich moich czytelników, by zechcieli poświęcić kilka minut na wysłuchanie pięknego kazania wygłoszonego przez ks. Zygmunta Majdzińskiego. Homilia wygłoszona 26 stycznia 2020 roku.
Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan przeżywamy co roku między 18 a 25 stycznia. To czas, gdy chrześcijanie różnych wyznań na całym świecie spotykają się na ekumenicznych nabożeństwach, modlitwach, konferencjach i koncertach. Ksiądz Zygmunt w homilii poddaje naszej rozwadze: „Czy my wszyscy, czy każdy z nas ma jakiś wpływ na to, że wspólnoty chrześcijańskie kiedyś się zjednoczą w jeden Kościół? To jest temat dzisiejszego rozważania. Jak my żyjemy, jak dajemy świadectwo swojej wiary”. Nasz kaznodzieja, jak to ma często w zwyczaju, przywołuje przykłady ze swojej wieloletniej posługi kapłańskiej. Tłumaczy nam, że człowieka nie poruszają wypowiadane często piękne słowa, nauczania, ale postawa dobroci, życzliwości. Jak mówi: „Gdzie jest dobroć, tam ludzkie serce lgnie”. W encyklice św. Jana Pawła II O Działalności Ekumenicznej „Ut Unum Sint” papież napisał: Ekumenizm jest wymianą darów wspólnot wierzących. A abp Grzegorz Ryś, metropolita łódzki, powiedział, że: „Im bliżej będziemy Pana Jezusa, tym szybciej nastąpi zjednoczenie chrześcijan”. I to jest fundament, esencja na dzień dzisiejszy, by ten Tydzień Ekumeniczny, w którym trwamy, stał się refleksją nad naszą wiarą. Homilia wygłoszona 19 stycznia 2020 roku
Dzisiejsze święto jest wspomnieniem chrztu Pana Jezusa w Jordanie, podczas którego Bóg Ojciec objawił ludzkości, kim jest Jezus z Nazaretu. Zgromadziliśmy się dziś w przyklasztornym kościele pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Sieradzu, żeby wyznać, iż Jezus jest umiłowanym Synem Boga i prawdziwym Barankiem, który gładzi grzechy świata. Jako przybrane dzieci Boże uznajemy nasze grzechy i żałujemy za nie, abyśmy mieli udział w ofierze Chrystusa i Kościoła. Jezus, przyjmując chrzest z rąk Jana Chrzciciela, uniżył się i stanął w gronie grzeszników. Przez swą pokorę zgładził grzechy świata. „Sakrament chrztu czyni nas dziećmi Bożymi i przez chrzest zaczynamy życie Boże, życie łaski i życie duchowe” – powiedział na wstępie rozpoczynającej się Eucharystii ks. Zygmunt. Zachęcił nas, byśmy starali się współpracować z łaską Bożą każdego dnia: „Człowiek sam marnieje i ginie, tylko łaska Boża może nas wspomagać”. W homilii kaznodzieja odniósł się do chrztu dzieci, do ich wychowywania i przekazywania wiary w Boga przez rodziców: „Dziecku trzeba dać dobry przykład. Dziecko trzeba dobrze wychować, własnym życiem codziennie świadczyć, żeby to dziecko miało się od kogo uczyć, jak być dobrym”. Homilia wygłoszona 12 stycznia 2020 roku.
***
Zobacz także: